എൻ്റെ കൂട്ടുകാരൻ്റെ അമ്മ

[ManuKKuTTaN]

ENTE KOOTTUKARANTE AMMA AUTHOR MANUKKUTTAN

ഹായ് ഫ്രണ്ട്‌സ് ഞാൻ മനീഷ് (മനു). ഇത് എന്റെ രണ്ടാമത്തെ കഥയാണ്. എന്റെ ആദ്യ കഥയായ “എന്റെ വല്യമ്മ” ക്ക് നിങ്ങൾ തന്ന അകമഴിഞ്ഞ സ്നേഹത്തിനു നന്ദിയായി എന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു പ്രധാന സംഭവം നിങ്ങൾക്കായി കുറിക്കുന്നു.

ഈ സംഭവം നടക്കുന്നത് എന്റെ ഒന്നാം വർഷ എഞ്ചിനീറിങ് ക്ലാസ് കഴിയുന്ന സമയത്താണ്. ഞാൻ അന്ന് ചെന്നൈയിൽ പഠിക്കുന്നു. എന്റെ റൂംമേറ്റ് അതുൽ. ഞങ്ങൾ രണ്ടു ജില്ലക്കാരയിരുന്നരങ്കിലും വീടുകൾ തമ്മിൽ ഇരുപതു കിലോമീറ്റർ ദൂരമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ആദ്യ വർഷ ക്ലാസ് അവസാനിച്ചു. പരീക്ഷക്ക് മുൻപുള്ള സ്റ്റഡി ലീവിന് അവനെ വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടു പോകാനായി അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും വന്നു. പക്ഷെ അവൻ വീട്ടിൽ പോയാൽ പടുത്തമൊന്നും നടക്കില്ല എന്നു പറഞ്ഞു അവിടെ തന്നെ നിന്നു. അവന്റെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മകളുടെ കല്യാണമാണ് അടുത്ത ദിവസം അതുകൊണ്ട് അവർക്ക് ഉടനെ പോകണം. ഞാനാണെങ്കിൽ നൊസ്റ്റാൾജിയ തലക്കുപിടിച്ചു അവരുടെ കൂടെ ചാടിയിറങ്ങി.

ഞങ്ങൾ ഓട്ടോ പിടിച്ചു ചെന്നൈ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി. ഞങ്ങളെ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമിൽ ഇരുത്തിയിട്ടു അങ്കിൾ ടിക്കറ്റ് എടുക്കാൻ പോയി. വൈകിട്ടുള്ള ട്രിവാൻഡ്രം എക്സ്പ്രസ്. അടുത്ത ദിവസം രണ്ടാം ശനിയാഴ്ച ആയതുകൊണ്ടും കോളേജിൽ നിന്ന് മിക്കവരും വീട്ടിലേക്കു പോകുന്നത് കൊണ്ടും സ്റ്റേഷനിൽ ആ സമയത്തും ഞങ്ങൾ കരുത്തിയതിനെക്കാൾ തിരക്കായിരുന്നു. ഞാൻ ആന്റിയോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു. ഇടക്ക് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുമെങ്കിലും ആദ്യമായാണ് ഞാൻ അവരെ നേരിട്ടു കാണുന്നത്.

അങ്കളിന്റെ പേര് അരവിന്ദൻ 43 വയസ്സ്. ആന്റിയുടെ പേര് സുനിത വയസ്സ് 40. ഒരു തനിനാടാൻ വീട്ടമ്മ. ആള് കറുത്തിട്ടാണ് എങ്കിലും കാണാൻ നല്ല ഐശ്വര്യമാണ്. ചെറുതായി തടിയുള്ള ശരീരം. നല്ല ബോഡി ഷേപ്പ്. അഞ്ച് അടി ഉയരം വരും. ഭംഗിയായി പിന്നിയിട്ടിരിക്കുന്ന കറുത്ത ഇടതുർന്ന തലമുടി നിറയെ എണ്ണത്തെക്കുന്നതുകൊണ്ടാകാം ഒരൊറ്റ നരപോലും ഇല്ല അത് ചന്തകൾക്ക് മുകളിൽ എത്തി നിൽക്കുന്നു. ഇളം പിങ്ക് സാരിയാണ് വേഷം അതിന്റെ മുന്താണി ചുറ്റിയെടുത്ത് സൈഡിൽ കുത്തിയിരുന്നു. വയറിന്റെ സൈഡിലെ മടക്കുകൾ ചെറുതായി കാണാം.പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹം മാത്രമേ അപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. കുറച്ചുനേരം കൊണ്ടുതന്നെ ഞങ്ങൾ ഫ്രണ്ട്ലി ആയി. അങ്ങനെ സംസാരിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോൾ അങ്കിൾ ടിക്കറ്റുമായി വന്നു. ജനറൽ ടിക്കറ്റ്. എനിക്കങ്ങേരെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം വന്നു. സ്റ്റേഷനിൽ തന്നെ നിൽക്കാൻ സ്ഥലമില്ല അപ്പോൾ ജനറൽ കംപാർട്ട്‌മെന്റിൽ പറയണോ… പിന്നെ ടിക്കറ്റ് മാറ്റിയെടുക്കാൻ സമയമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ജനറൽ കംപാർട്ട്‌മെന്റിൽ കേറാൻ ചെന്നു. വാഗൺ ട്രാജഡി അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന പോലെ ബോഗി ഫുൾ; കാലുകുത്താൻ ഇടമില്ല.

നിങ്ങൾ എന്റെ പുറകെ വന്നാൽ മതി എന്നു പറഞ്ഞ് അങ്കിൾ ഉന്തി തള്ളി അകത്തേക്ക് കേറി. അതിനു പുറകെ ആന്റി പിന്നാലെ ഞാനും. അധികം ലഗ്ഗേജ് എടുക്കാഞ്ഞത് നന്നായി. അങ്കിൾ തള്ളി തള്ളി കേറി പോയി ആന്റിക്ക് അതുപോലെ പോകാൻ പറ്റിയില്ല.