എന്റെ കുടുംബം 3 [No One] 373

” ഞങ്ങളെപ്പറ്റിയോ…ഞങ്ങളെപ്പറ്റി എന്താ”

ആകാംക്ഷയോടെ ശോഭ ചോദിച്ചു

” നിങ്ങൾ ശരിക്കും അമ്മയും മകനും തന്നെയാണോ ”

“മോളേ…. അതെന്താ നീ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്” അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞെട്ടി കൊണ്ട് ശോഭ ചോദിച്ചു

“അല്ല ഈ വീട്ടിൽ നടക്കുന്ന ചില കാര്യങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ” ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു

അവളുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ അവൾക്ക് മനസ്സിലായിട്ടുണ്ട് എന്ന് പിടികിട്ടിയ ശോഭ ഉത്തരങ്ങളില്ലാതെ കുഴഞ്ഞു, അവൾ ആദിയെ നോക്കി അവനിപ്പോഴും തലതാഴ്ത്തി ഇരിപ്പാണ്,അവൻറെ അവസ്ഥ ശോഭയെ കൂടുതൽ തളർത്തി.

“അവനെ നോക്കണ്ട അവൻ ഇന്നലെ അറിയാതെയാണെങ്കിലും എന്നോടെല്ലാം പറഞ്ഞു, അത്കൊണ്ട് ഇനി അമ്മ പറ രണ്ടുപേരും ഈ പരിപാടി തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര നാളായി ” ഒരു പുച്ഛവും വെറുപ്പും കലർന്ന ഭാവത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു

” മോളെ ഞാൻ…..പറ്റിപ്പോയി നീ ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കണം”

“ഇനി അങ്ങനെ പറഞ്ഞാ മതിയല്ലോ പറ്റിപ്പോയി നാണം ഇല്ലല്ലോ പറയാൻ ”

അവൾ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കും ശോഭയുടെ നെഞ്ചിൽ തറച്ചു കയറി, ശോഭയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി…

“അയ്യേ എൻറെ അമ്മ പെണ്ണ് എന്തിനാ കരയുന്നേ..” അത്രയും നേരം മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം മാറി… ആതുട്ടിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു അവൾ ശോഭയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്ന് അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു,

“എനിക്കു മനസ്സിലാവും അമ്മാ ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഞാനും ഒരു പെണ്ണല്ലേ, എത്ര നാളെന്ന് വച്ചാ ആഗ്രഹങ്ങളൊക്കെ അടക്കിപ്പിടിച്ച് ജീവിക്കുക, അമ്മ ചെയ്തതിൽ ഒരു തെറ്റും ഞാൻ കാണുന്നില്ല” തോളിൽ ചാരി ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“അപ്പൊ നീ ഞങ്ങളെ കുറിച്ചങ്ങനെയാണ് മനസിലാക്കി വച്ചതല്ലേ, കഴപിളകി നടക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയാണ് നിന്റെ അമ്മയെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ ” കണ്ണീരാൽ കുതിർന്ന കണ്ണുമായി ശോഭ ചോദിച്ചു

ഉത്തരങ്ങളില്ലാതെ ആതു ശോഭയേ തന്നെ നോക്കി നിന്നു,

ശോഭ തുടർന്നു,

” എന്നാൽ നിനക്ക് തെറ്റി, ഞങ്ങൾക്ക് അടക്കി നിർത്താൻ കഴിയാത്തത് കാമമല്ല, പ്രേണയമാണ്, ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്നറിയാം എങ്കിലും ഞങ്ങൾ സ്നേഹിച്ചുപോയി ഇരിയനാവാത്ത വിധം ” അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ശോഭ മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു