എന്റെ ലീലാവിലാസങ്ങൾ [സച്ചു] 227

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ഞാൻ അവിടെ ചെന്നപ്പോ പപ്പിയേച്ചി മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഞാൻ പതിവ് പോലെ പപ്പിയേച്ചിയെ തട്ടിയും മുട്ടിയും അവിടെ നിന്നു.
പപ്പിയേച്ചി: എന്താടാ നിനക്ക് എന്നെ കാണുമ്പോൾ ഒരു ഇളക്കം.

ഞാൻ: ഹേയ്… പപ്പിയേച്ചിക്കു വെറുതെ തോന്നുന്നതാ.
പപ്പിയേച്ചി: വയസ്സത്തികളെയും വിടില്ലേ നീ…

ഞാൻ: അതിനു പപ്പിയേച്ചിക്കു വയസ്സായി എന്ന് ആരാ പറഞ്ഞേ.
പപ്പിയേച്ചി: ആരും അറിയണ്ട നിൻറെ സ്വഭാവം.

ഞാൻ: ആരും അറിയാതെ നോക്കിയാൽ പോരേ?
പപ്പിയേച്ചി: അതൊന്നും ഇവിടെ നടക്കില്ല മോനേ..

ഞാൻ: ചേച്ചിക്ക് ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ പറ. അതിനൊക്കെ സ്ഥലം ഉണ്ട്.
പപ്പിയേച്ചി: ഇഷ്ടകുറവൊന്നും ഇല്ല. പക്ഷെ അതിനു പറ്റിയ സ്ഥലം ഏതാ.
ഞാൻ: ചേച്ചി ഇപ്പോ എങ്ങോട്ടാ പോണേ?

പപ്പിയേച്ചി: പശുവിനു പുല്ലു പറിക്കാൻ.
ഞാൻ: എന്നാ നമ്മുടെ ആ ഒഴിഞ്ഞ പറമ്പ് ഇല്ലേ. അവിടേക്ക് വാ.
പപ്പിയേച്ചി: പോടാ.. ഞാൻ ഒന്നും ഇല്ല. അവിടേക്ക് ഒക്കെ ആരെങ്കിലും പോകോ. അവിടെ നിറയെ പാമ്പ് ഒക്കെ ഉണ്ട്.

ഞാൻ: ഞാൻ പോകാറുണ്ട്. പപ്പിയേച്ചി അങ്ങോട്ട് വാ. ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടാകും.
അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ പോയി. ഞാൻ ശാന്തേച്ചിയെ കൊണ്ട് വന്നു കളിക്കാറുള്ള പറമ്പിലേക്ക് ആണ് ഞാൻ പപ്പിയേച്ചിയേ വിളിച്ചത്. ഞാൻ അവിടെ പോയി ഇരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ പപ്പിയേച്ചി അങ്ങോട്ട് വന്നു. ഞാൻ പപ്പിയേച്ചിയോട് വരുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചു. അവർ ആരും കണ്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു.

പപ്പിയേച്ചി: ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ഒരു സ്ഥലം ഉണ്ടായിരുന്നോ?
ഞാൻ: ഇത് മാത്രം അല്ല വേറെയും ഉണ്ട്.