എന്റെ മാത്രം മീനുട്ടി [ആൽബി] 242

കഴിഞ്ഞതെല്ലാമിന്ന് പഴങ്കഥകൾ മാത്രമാണെനിക്ക്.പക്ഷെ ഏത്ര
മറന്നാലും,ഏത്ര കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചാലും,ഏത്രയൊക്കെ ഓടിയോളിച്ചാലും പ്രകൃതി അവയെ നമ്മിലേക്ക്‌ തിരികെ കൊണ്ടുതരുമെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ഞാൻ വൈകി.എല്ലാത്തിനും മുകളിലൊരു ശക്തിയുണ്ട്,
ഏത്രയൊക്കെ തിരുത്താൻ ശ്രമിച്ചാലും,എങ്ങനെയൊക്കെ മാറുവാൻ ശ്രമിച്ചാലും
എഴുതപ്പെട്ടത് നടക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു കോഫി കുടിക്കാനിറങ്ങിയതായിരുന്നു ഞാൻ.സന്ധ്യമയങ്ങിയ സമയം. വല്ലപ്പോഴും സ്ഥിരമായി പോകുന്ന കഫെയിലെ ഒഴിഞ്ഞ കസേരയിൽ ഞാൻ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു

ചുമ്മാ മൊബൈലിൽ തോണ്ടി ഇരിക്കുന്ന സമയം ആരോ അടുത്ത് നിൽക്കുന്നതായി തോന്നി.ഓർഡറെടുക്കാൻ വന്നതാണ്.എന്റെ ഇഷ്ട്ട പാനീയം ഓർഡർ കൊടുത്ത് അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയതെ എനിക്കറിയൂ…..

ഒരുപാട് തേടിനടന്നവളെ,ഇനിയും
കാണണം എന്നാഗ്രഹിച്ചവളെ,
ഈയൊരു ജന്മത്തിലും,
ഇനിയുള്ള ജന്മങ്ങളിലും സ്നേഹിച്ചും കാമിച്ചും ജീവിക്കുവാൻ ഒപ്പമുണ്ടാവണം എന്ന് കൊതിച്ചവളെ,എന്റെ പെണ്ണിനെ,എന്റെ മീനുവിനെ ഞാൻ അവിടെ കണ്ടു.

അവളുടെ മുഖം വിളറിയിരുന്നു.
ഞാനവളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞതായി ഭാവിച്ചില്ല.ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു,ചോദിക്കാൻ തികട്ടിവന്നുവെങ്കിലും അതിന് പറ്റിയ സാഹചര്യമായിരുന്നില്ല. റെസ്റ്റോറന്റിൽ തിരക്കേറിവരുന്ന സമയമായിരുന്നു അത്. ഒന്നും പറയാതെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നുമിറങ്ങി.

പരിചയമുണ്ടെന്ന് പോലും ഭവിക്കാതെ പോന്നപ്പോൾ മീനൂട്ടി വേദനിച്ചിരിക്കണം.അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടിട്ടങ്ങനെയാണ്
എനിക്ക് തോന്നിയത്.പുറത്തേക്ക് വരാൻ തുടങ്ങിയ കരച്ചിൽ ഉള്ളിലൊതുക്കുന്നത് പോലെ.