എന്റെ രണ്ടാൻ അമ്മ 2 [Luke] 1314

അവൾ പറഞ്ഞു ഇല്ല ശിവേട്ട ഇനി അത് നാടകോ എന് തോനുന്നില്ല…

അയയുടെ മുഖം എല്ലാം പെട്ടന് വടി…

അയാൾ ചോദിച്ചു എന്താ കാര്യം ഇത്രയും നാൾ കുഴ്കപമിലായിരുന്നാലോ പെട്ടന് എന്തു പറ്റി..

അത് എനിക്ക് പറയണം എന്ന് ഒണ്ടു പക്ഷെ എനിക്ക് അതിന് കഴിയില്ല സോറി ശിവേട്ട നിങ്ങള് പൊക്കോ എനിക്ക് ഇനി അതിന് കഴിയില്ല പ്ലീസ് നിങ്ങള് തിരിച്ചു പോകണം…

അപ്പോ എനിക്ക് അയാളുടെ ഭരിയെ കാണണം എന്ന് തോന്നി അമ്മ പറന്നത് വെച്ചു കേക്കുകയാണെകിൽ തറക്കേടില്ലാത്ത അലക്കും കണ്ടിട്ട് വേണം അവളെ വെച്ചു ഇയാൾക്കും ഒരു പന്നി കൊടുക്കാൻ…

അയാൾ വീണ്ടും കേണപേക്ഷിച്ചു ഇ ഒരു തവണ കൂടി ഇനി ഞാൻ വരില്ല എന്ന്..

പറ്റില്ല സമ്മതിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ ഞാൻ ജീവനോടെ ഉണ്ടാകില്ല നാളെ എനിക്ക് കഴിയാത്ത കൊണ്ട ശിവേട്ട പ്ലീസ് പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കു…

എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മ കരയാൻ തുടങ്ങി…

അത് കണ്ടു അയാൾ പറഞ്ഞ് ശെരി നീ കരയണ്ട ഞാൻ ഇനി വരില്ല…

അമ്മ അപ്പോ തന്നെ അയാളെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു കവിളിൽ എനിട്ട്‌ സോറിയും പറഞ്ഞ് അമ്മ അയാളെ റൂമിനു പുറത്താക്കി വാതിലടച്ചു അവിടെ ഇരുന്നു കരയാൻ തുടങ്ങി…

അയാൾ അപ്പുറത്ത് വാതിലിൽ അമ്മ കരയുന്നത് കേട്ടു ഉടനെ തിരിച്ചു പോയി
ഇതൊക്കെ ഞാൻ റൂമിന്റെ ചെറിയ ഒരു ഗ്യാപ്പിൽ കുടി കണ്ണുണ്ടായിരുന്നു എന്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുച്ഛഭാവത്തിലുള്ള ചിരി പടർന്നു (ഇതൊന്നും ഒന്നും ആയിട്ടിലയെടി അഞ്ജലി പൂറി ഇനിയാണ് നീ കരയാൻ ഇരിക്കുനത്)…

അങ്ങനെ അയാൾ പോയ ശേഷം ഞാൻ കിടന്നു സുഗമായിട്ട് ഉറങ്ങി ഒരു 7:30 അപ്പോൾ ഞാൻ എഴുനേറ്റു ഹാളിൽ പോയി ഇരുന്നു ഞാൻ ചോദിച്ചു…