എന്റെ സ്വർഗ്ഗലോകം [കിടാവ്] 228

റോഡിനരികിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു ടാക്സി വിളിച്ചു. പുറകു സീറ്റിൽ അവരെ പതിയെ കിടത്തി. ഞാൻ മുൻപിലുമായി കയറി യാത്ര തിരിച്ചു. ഏകശേഷം അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു വലിയ കവാടം കടന്ന് അകത്തേക്ക് പോയി. ഇരു വശവും പൂച്ചെടികൾ നട്ടുപിടിപ്പിച്ച് അതിനിടയിൽ കൂടി തണൽ മരങ്ങളും എല്ലാം കൂടി ഒരു ആശ്രമ അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. ഡി അടിക്ഷൻ സെന്ററിന് മുൻപിൽ വണ്ടി കൊണ്ടുപോയി നിർത്തിയപ്പോൾ അവരെ കൊണ്ടുപോകാൻ രണ്ടു കന്യാസ്ത്രീകൾ വന്നു. അവരെ കൊണ്ട് പോകുന്നത് ഞാൻ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. എന്നാലും ഉള്ളിൽ ഒരു ചെറിയ വിഷമം ഉണ്ട്. ഒരാളെ കള്ളം പറഞ്ഞു ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരേണ്ടി വന്നതിൽ. ഇങ്ങനെ ഞാൻ ചെയ്യുന്നത് ആദ്യമായിട്ടല്ല. എപ്പോഴും ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞ് ഞാൻ സമാധാനിക്കാറുണ്ട്. ഇവിടെ വരുന്നവെരെല്ലാം ഒരു പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക് എത്തുമല്ലോ എന്നത്.

ഞാൻ ഒരു കൗൺസിലർ ആണ്. പ്രധാനമായും കുട്ടികൾക്കാണ് കൗൺസിലിംഗ് കൊടുക്കാറ്. എന്നാലും മുതിർന്നവർക്കും നൽകി വരാറുണ്ട്. പൊതുവെ ലഹരിക്ക് അടിമ പെട്ടവരെ അടിമകൾ എന്ന് തന്നെയാണ് ഞാനും എന്റെ സഹപ്രവർത്തകരും വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഒരു വിധത്തിൽ നോക്കുമ്പോൾ ഈ ഒരു വിശേഷണം തെറ്റാണെന്നും തോന്നും. പക്ഷെ ലഹരിക്ക് അടിമപ്പെട്ടവർക്ക് അതിൽ നിന്നും ഒരു മോചനം എന്നുള്ളത് അത്ര എളുപ്പമല്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണിത്. ലഹരി ഉപയോഗിക്കുന്ന ആളുകളെ അടിമകൾ എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചാൽ ഒരു പക്ഷെ അവരിൽ ഒരു കുറ്റബോധം ഉണ്ടാക്കി എടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും എന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ വിശ്വാസം. അത് എത്രത്തോളം ശരിയാണെന്ന് അറിയില്ല. ചിലപ്പോൾ അവരിൽ ഒരു മാറ്റമുണ്ടാക്കാൻ ഇതിലൂടെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലോ.

പേടിക്കണ്ട ഈ കഥ ഇതിനെ പറ്റിയല്ല. മിക്കവാറും ഞാൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ് മടിപ്പിക്കില്ല.

ഞാൻ ഓഫീസിലേക്ക് നടന്നു. മൈഥിലി മാടത്തെ കണ്ടിട്ട് പോകാം എന്ന് കരുതി. ഞാൻ വാതിൽ കടന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി. ഏതോ നോവൽ വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അവർ ഇപ്പോഴത്തെയും പോലെ സാരിയാണ് വേഷം. പക്ഷെ വയറു പോലും കാണിക്കാത്ത രീതിയിലാണ് എപ്പോഴും സാരി ഉടുക്കാറ്. അങ്ങനെ സാരി ഉടുക്കുമ്പോഴും ആ വലിയ ചന്തിയും മുലയുടെ ഭാഗവും എന്നെ എപ്പോഴും കമ്പി അടിപ്പിക്കും. നാൽപ്പത് കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ഒട്ടും ഉടഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല എന്നാലും അതികം ഉടഞ്ഞിട്ടില്ല. അവരുടെ കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ സീനൊന്നും പിടിക്കാൻ പറ്റില്ല. എന്നെ കണ്ടതും അവിടെ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി എന്നെ ക്ഷണിച്ചു.