എന്റെ സ്വന്തം ദേവൂട്ടി 9 [Trollan] 927

ഞാൻ ദേവൂട്ടിയുടെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടി നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരം അണിഞ്ഞു സുമംഗലി ആക്കിയ ക്ഷേത്രം.

അച്ഛനും അമ്മയും മുന്നേ ക്ഷേത്തിലേക് പോയി. പക്ഷേ ദേവിക അവൾ എനിക്ക് വേണ്ടി വെയിറ്റ് ചെയ്തു. എന്നിട്ട് എന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു അമ്പലത്തിലേക് നടന്നു ഞങ്ങൾ.

പണ്ട് അവളെ കെട്ടാൻ നാട്ടുകാർ ഒപ്പം അമ്പലത്തിലേക് നടന്നപ്പോൾ അന്നേരം എന്റെ കൈയിൽ അവൾ എങ്ങനെ മുറുകെ പിടിച്ചോ അതേമാതിരി ആയിരുന്നെങ്കിലും അന്നേരം ഞാൻ മുറുകെ പിടിച്ചിട്ട് ഇല്ലായിരുന്നു. ഇന്ന് എന്റെ പിടുത്തവും അവളുടെ ഒപ്പത്തിന് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അമ്പലത്തിന് പുറത്ത് കാൽ വിളക്കിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ആണ് ഞങ്ങളുടെ കൈ വീടിച്ചത്. ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി തൊഴുകുന്നത്.

ഞാൻ ശ്രീക്കോവില്ലിലേക് അല്ലായിരുന്നു നോക്കിയേ കൈ കുപ്പി കണ്ണിലെ അതിർ വരാമ്പുകൾ മറികടക്കാൻ നിന്നോളണം കണ്ണീർ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആ കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ ശ്രീകോവിലിലേക് നോക്കി കൈ കുപ്പി നിൽക്കുന്ന എന്റെ ദേവൂട്ടിയെ ആയിരുന്നു.

ഒരു പക്ഷേ അവൾ മനസിൽ പാർത്ഥിക്കുന്നത് എന്താണെന്നു മനസിലാക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയും.

അവൾ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി കഴിഞ്ഞ ശേഷം എന്നേ നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന എന്നയെ ആണ് കണ്ടേ.

“എന്താ ഏട്ടാ.

കണ്ണൻ ഉള്ളിലാ അങ്ങോട്ട് നോക്കി തൊഴുകുന്നെ.”

“എന്തിനാ എന്റെ ദേവൂട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു നില്കുന്നെ.”

“എന്റെയോ.

യേ ഇല്ലാ.”

എന്ന് പറഞ്ഞു പൊട്ടി കരയാൻ തുടങ്ങി അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിലേക് വീണു.

“എന്താ ദേവൂട്ടി ദേ അമ്മഒക്കെ കാണും. വാ വന്നു കണ്ണ് ഒക്കെ തുടച് സുന്ദരി കുട്ടി ആയെ.

കണ്ണാനെ കാണാൻ വന്നിട്ട് കിടന്നു കരയുവാ.

വാ വന്നേ.”

അവളെയും കൊണ്ട് ഞാൻ ഇച്ചിരി മാറി ഒരു ആൽ മരത്തിന്റെ ചുറ്റും കെട്ടിയാ തിണ്ണയിൽ ഞങ്ങൾ ഇരുന്നു. അമ്പലത്തിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ഇരുന്നു. ദേവിക അപ്പോഴും എന്റെ നെഞ്ചിലേക് തല ചാച്ചു വെച്ച് വിഥുമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അമ്മയും അച്ഛനും പുഷ്പാഞ്ജലി എഴുതിച്ചിട്ട് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കരയുന്ന ഇവളെയും കൊണ്ട് ഞാൻ എങ്ങനെ കയറാൻ ആണ്.

അവൾ പതിയെ സങ്കടങ്ങൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു.