എന്റെ വെടിവെപ്പുകൾ 7 [വില്യം ഡിക്കൻസ്] 795

കുഞ്ചു ഒന്നു മൂളിയത് മാത്രമേ ഉള്ളു.
ഞാൻ ഇപ്പോളും നേരെ നോക്കി തന്നെ ഇരിക്കുക ആണ്… കുഞ്ചുവിന്റെ ഡാ എന്നുള്ള വിളിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ നിന്നാണ് കുഞ്ചു എന്റെ അടുത്തേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുക ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായത്. ഉള്ളിൽ ചെറിയ ഒരു ഭയം ഉണ്ട് എങ്കിലും ഞാൻ പതിയെ കുഞ്ചുവിന്റെ സൈഡിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ കുഞ്ചു എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. എനിക്ക് ഒന്നും പറയാനോ ചെയ്യണോ ഒന്നും പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അപ്പോൾ ആ കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി ഓടണോ എന്നൊക്കെ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു, കുഞ്ചുവിന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് പിടി വിടണം എന്നൊക്കെ എനിക്കുണ്ട് പക്ഷെ എന്റെ ദേഹം മൊത്തോം തളരുന്ന പോലെ തോന്നി.. കുഞ്ചുവിന്റെ മുഖത്തോട്ട് നോക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല.

എന്തും വരട്ടെ എന്ന് കരുതി ഞാൻ പതിയെ കുഞ്ചുന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ചേർത്ത് പിടിച്ചേക്കുന്ന കൈലേക്കും എന്റെ മുഖത്തോട്ടും അവർ മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എപ്പോഴോ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ തമ്മി ഉടക്കി എനിക്കെന്തോ അധിക നേരം അങ്ങനെ നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല ഞാൻ മുഖം വെട്ടിച്ചു, കുറച്ചു നേരം പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു. വീണ്ടും ഞാൻ തിരിഞ്ഞു കുഞ്ചുവിന്റെ മുഘേസത്തേക്ക് നോക്കി.

പുറത്ത് കോരി ചൊരിയുന്ന മഴ, ആ മഴയുടെ കുളിരിലും കുഞ്ചുവിന്റെ ദേഹം വിയർക്കുന്നുണ്ട്, മേൽചുണ്ടിലും നെറ്റി തടങ്ങളിലും ചെറിയ വിയർപ്പു തുള്ളികൾ പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കാണാം. കുഞ്ചുവിന്റെ ചുണ്ടിലും മൂക്കിലും കവിളിലും എല്ലാം എന്റെ കണ്ണുകൾ ഓടി നടന്നു. പതിയെ ഞാൻ എന്റെ നോട്ടം കുഞ്ചുവിന്റെ കണ്ണിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി, അവരും എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി. കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു, ഞാൻ കുഞ്ചുവിന്റെ കയ്യിൽ കുറച്ചുകൂടി അമർത്തി പിടിച്ചു ആ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ എന്തൊക്കെയോ സന്ദേശങ്ങൾ കൈ മാറി..