ഈപ്പച്ചനും രമേശന്റെ കുടുംബവും 4 [ലോഹിതൻ] 716

അതിൽ കൂടുതൽ ഉണ്ടായിരുന്നതാ , മരിക്കുന്നതിനു മുൻപ് കുറച്ചൊക്കെ അമ്മ ആർക്കൊക്കയോ കൊടുത്തു…

എനിക്ക് ഇപ്പോൾ സ്വർണം എന്തിനാ… വിൽക്കാൻ മാത്രമുള്ള സാമ്പത്തിക പ്രയാസവും ഇല്ല.. അതുകൊണ്ട് ആ സ്വർണ്ണം ഞാൻ നമ്മുടെ ദിവ്യക്ക് കൊടുക്കാം എന്നാണ് കരുതുന്നത്…

അവൾക്ക് ഒരു കല്യാണം ഒക്കെ വരുമ്പോ ൾ രമേശനെകൊണ്ട് സ്വർണം വാങ്ങാനൊ ക്കെ പറ്റുമോ….

അതു കേട്ടപ്പോൾ ഈപ്പച്ചനെ കടിച്ചു തിന്നാ നുള്ള അത്ര സ്നേഹം തോന്നി വാസുമതിക്

അമ്പതു പവൻ പോയിട്ട് അഞ്ചു ഗ്രാം പോലും കണ്ടിട്ട് നാളെത്ര യായി….

ഈപ്പച്ചനെ ഈ രീതിയിലാണെങ്കിലും പരിചയപ്പെടാൻ കാരണക്കാരൻ ആയ അമലിനോട് അവൾക്ക് നന്ദി പറയാൻ തോന്നി…

അച്ചായാ അമ്പതു പവൻ എന്ന് പറയുമ്പോ ൾ കുറേ കാണുമല്ലോ…

ങ്ങും… രണ്ടു മൂന്ന് മാലയും കുറേ വളകളും പിന്നെ മോതിരമോ കമ്മലോ അങ്ങനെ ഏതാണ്ടൊക്കെയുണ്ട്…

അച്ചായൻ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടോ…

ഇല്ല… വസുമതീ…

നാളെ കൊണ്ടു വരാം…

നീ നാളെ അവളെ ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു വിട്… ഞാൻ അതെല്ലാം കൂടി അവളുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു വിടാം…

അതു കേട്ടപ്പോൾ വസുമതിയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ആളൽ ഉണ്ടായി….

മകളെ ഇങ്ങോട്ട് വിട്ടാൽ എന്തു നടക്കുമെ ന്ന് വസുമതിക്ക് നന്നായി അറിയാം….

നീ എന്താ വസുമതീ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്… നീ ഒന്നും ആലോചിക്കണ്ട… നിന്റെ വീട് പുതുക്കി പണിയാൻ പ്ലാൻ വരയ്ക്കാൻ ഞാൻ എഞ്ചിനീയറോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…. രണ്ടു നില തന്നെ വേണമെന്നാ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്….

അച്ചായാ അവൾ കൊച്ചു പെണ്ണാണ്… ഇതുവരെ ആരുമായും…

അങ്ങനെ വേണമല്ലോ… ഫ്രഷ് ആയിരിക്കണം… അതുകൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ രമേശന്റെ കുടുംബത്തെ മൊത്തം ഏറ്റെടുത്തത്… ഇനി അവൾ നഴ്സിങ്‌ പാസായി വരുമ്പോൾ ഇഗ്ലണ്ടിലൊ ജർമനിയിലോ പോകണ്ട വന്നാൽ അതിനും അഞ്ചോ പത്തോ ലക്ഷം ഞാൻ അങ്ങു മുടക്കും…

ഞാൻ ഇതൊക്കെ ആർക്കു കൊടുക്കാ നാണ്… നിങ്ങളൊക്കെതന്നെ അല്ലേ എനിക്കൊള്ളൂ…

അൻപതു പവൻ ആഭരണങ്ങളും രണ്ടു നില വീടും… ലണ്ടനിൽ ജോലി…

വസുമതി ആകെ ഉന്മാദത്തിലാണ് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നത്…

ഇനി ആ പെണ്ണിനെ എങ്ങിനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കുമെന്നാ ആലോചന…