എപ്പോഴൊക്കെയോ [Adam] 207

അങ്ങനെ അന്ന് അവൾ ചുമരിനോട് ചേർന്നും ഞാൻ നടുക്ക് ഭാമ ടീച്ചർ സൈഡിലും ആയി കിടന്നു, അമല ഞാനും ടീച്ചറും സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ട് മൂളി മൂളി എൻ്റെ കൈയിൽ തലവച്ചു ഉറങ്ങി, ടീച്ചർ ഒരു പഴയ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു സംസാരിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു, ഏതോ എനിക്കും അതൊക്കെ കേട്ട് കേട്ട് അങ്ങനെ ഉറക്കം വരാതെ കിടന്നു.

ടീച്ചർ ഒരു മാക്സി ഇതായിരുന്നു കിടന്നിരുന്നത്, ഒരു നവ വധു വരന്മാരുടെ പോലെ ആയിരുന്നില്ല എന്നെയും അമലയെയും ടീച്ചർ കണ്ടിരുന്നത്, അവരുടെ സ്വന്തം എന്ന പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു. കൂടാതെ അടിച്ച സമയവും കൂടി ആയപ്പോൾ , നാലു ചുവരുകളിൽ ഹൃദയങ്ങൾ വളരെ അടുത്തായി വന്നിരുന്ന സമയം ആയിരുന്നു അത്, മഹാമാരി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാലും, ചിലതൊക്കെ ചിലതിനെ സാംശീകരിക്കും.

സമയം ഒരു മണി ആയി കാണും, അമല അവളുടെ ഗാഢനിദ്രയുടെ തലങ്ങളെക് നീങ്ങിയിരുന്നു, ഭാമ ടീച്ചർ പഴയ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു അല്പം സങ്കടത്തോടെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി, എന്തോ ആ നിമിഷം അവരുടെ കൈകൾ പിടിക്കാൻ എനിക്ക് തോന്നി അവർ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ഞാൻ അവരുടെ കൈപ്പത്തി എന്റെ കൈയിൽ നല്ല പോലെ ചേർത്ത് വച്ച്, ഒരു സ്ത്രീ ചിലപ്പോൾ ഒരു പുരുഷനിൽ നിന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഉള്ള ഈ സുരക്ഷതതമോ മറ്റോ അകം എന്നു അപ്പോൾ മനസ്സിൽ തോന്നിയിരുന്നു.

ടീച്ചർ സംസാരിച്ചു , എൻ്റെ നേർക്കായി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു, അമല ഉറങ്ങിയെന്നു ഇതിനിടയിൽ എപ്പോഴോ ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞിരുന്നു, ടീച്ചർ തിരിഞ്ഞു കിടന്നപ്പോൾ ടീച്ചറുടെ വയറിന്റെ അല്പഭാഗം എന്റെ കൈയിൽ തട്ടിയിരുന്നു, ഒരു ചെറിയ ചൂടോ തണുപ്പോ വിരലുകളിൽ അവരുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും അൽപാൽപമായി പ്രവഹിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി, അതൊരു കാമപൂർണ മായാ ഒരു തൊടൽ ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല, പക്ഷെ എന്റെ കൈകൾ ഞാൻ പിന് വലിച്ചില്ല, അവർ ഒരു എതിർപ്പും പറഞ്ഞതും ഇല്ല, സംസാരം പിന്നെയും തുടർന്നു,

എന്റെ വിരലുകൾ ഞാൻ അവരുടെ വയറിന്മേൽ പതുകെ പതുകെ ഉഴിയാൻ തുടങ്ങി, അവർ പിന്നെയും എന്നെ തടഞ്ഞില്ല , അവിടെ തൊടുന്നതിനടയിൽ ഞാൻ അവരുടെ പൊക്കിള് സമീപത്തെത്തി , ഞാൻ അതിനു ചുറ്റും എന്റെ ചെറുവിരൽ പതുകെ ചലിപ്പിച്ചു. അവരുടെ ശ്വാസം അല്പം അകത്തേക്കു വലിഞ്ഞ പോലെ തോന്നി പക്ഷെ ഞങൾ സംസാരം തുടർന്നു.