ഇരു മുഖന്‍ 7 [Antu Paappan] 325

കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി. കൈകൊണ്ടും വായ്കൊണ്ടും അവളുടെ ശരീരത്തെ ഓരോ ഭാഗത്തെയും പച്ച ഇറച്ചി അവന്‍ കടിച്ചു കുതറി. വേട്ടയാടപ്പെട്ട ഒരുമാനിനെ പോലെ ഓരോന്നും അവന്‍ ചവച്ചു തുപ്പുമ്പോഴും മരവിച്ച മനസോടെ അതൊക്കെ ഏറ്റുവാങ്ങാനേ അവള്‍ക്കു കഴിഞ്ഞുള്ളു.

“”ചന്തൂ……””

അമ്മേടെ പുറകില്‍ നിന്നുള്ള ആ വിളി കെട്ടപ്പോൾ അരുൺ പെട്ടെന്ന് അവളുടെ ദേഹത്തുനിന്ന് മാറി. അള്ളി മന്തിയതും കടിച്ചുമുറിച്ചതുമായ മാറിടവും വയറും അവള്‍ തന്‍റെ കൈകൊണ്ടു പരമാവതി പൊത്തിപിടിക്കാന്‍ ശ്രെമിച്ചു.

“”അമ്മേ!…. അമ്മ ഇവൾ എന്താ പറഞ്ഞതെന്ന് കേട്ടോ? അവക്ക് ചാവാണോന്നു, കൊല്ലട്ടേ ഞാൻ ഇവളെ? ഹേ!….., അല്ലേ ഇവൾ ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് വിളിച്ചു പറയും, ഇവക്കിപ്പോ എല്ലാം അറിയാന്ന്, ഞാൻ രാത്രിയിൽ വന്നത്, പിന്നെ പിന്നെ നമ്മളുതമ്മിലുള്ളത് എല്ലാം, എല്ലാരും  അറിഞ്ഞാൽ……  ചീയുന്നത് ഞാൻ മാത്രം ആവില്ല. രാവുണ്ണി നാട്‌ വെട്ടി പിടിച്ചപ്പോ മോൻ വെട്ടി പിടിച്ചത്തും കളിച്ചു പഠിച്ചതും സ്വന്തം തള്ളേ ആണെന്ന് നാട്ടുകാരാറിയും. അതുകൊണ്ടാ  പറയണേ, കൊല്ലാം നമുക്കിവളെ….., ””

ഭ്രാന്തമായ ഭാവത്തോടെയാണ് ആ പേപിടിച്ച ചെന്നായ അത് പറഞ്ഞത്.

“”ചന്തൂ… പോ അപ്പുറത്ത്….””

ഒരാടിമയെ പോലെ അവന്‍ അവരുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടാ മുറിയിൽനിന്ന് ഇറങ്ങി പോയി. അപ്പോഴേക്കും അരുണിമ കട്ടിലിന്റെ ഒരു മൂലയ്ക്ക് ഒതുങ്ങികൂടി മടക്കിയ കാൽമുട്ടുകൾക്കിടയിൽ തലപൂഴ്ത്തി ശ്വാസം പോലും എടുക്കാതെയായിരുന്നു അവളുടെ ഇരുത്തം.

“”മോളേ…. “”

അവൻ അപ്പൊ പറഞ്ഞതിന്റെയും കാട്ടിയതിന്റെയും സകല അപമാനവും അവരുടെ ആ വാക്കുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു

“”വെറുപ്പാ……., തൊടരുതെന്നേ ….””

അവളെ തൊടാൻ വന്ന ആ കൈ തട്ടിമറ്റി അവൾ പറഞ്ഞു.

“”മോളേ അമ്മയോട്……. “”

അവർക്ക് ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. ന്യായികരണം ഇല്ലാത്ത തെറ്റ് ചെയ്ത ആ അമ്മ എന്ത് പറയാൻ. ചതഞ്ഞരയപ്പെട്ട അവളെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍. മാനസികമായും ശരീരികമായും തളർന്ന അരുണിമ