ഇരുട്ടടി [ആനീ] 5701

“ങ്മ്ം.”

നിള തന്റെ അരക്കെട്ട് മറച്ച കൈ വീണ്ടും താഴേക്ക് ഇറക്കി നഗ്നമായ തന്റെ പൂറ് രാജശേഖരൻ കാണാതെ മറച്ചു പിടിച്ചു. രാജശേഖരന് അത് കണ്ട് ചിരിയടക്കുവാൻ സാധിച്ചില്ല. അയാളൊന്ന് ചുമച്ചുകൊണ്ട് നിളയുടെ വേദനയുള്ള കാല് പരിശോദിച്ചു. കാലിന്റെ തള്ളവിരളിൽ എന്തോ ഒരു മുള്ള് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അയാളത് മെല്ലെ വലിച്ചൂരി.

“കിട്ടിയോ അച്ഛാ?..”

“കിട്ടി.. എന്നാലും ആ മുള്ള് ഒടിഞ്ഞോന്നൊരു സംശയം.. മോള് ആ സ്ലാബിൽ കേറി ഇരുന്നേ, അച്ഛൻ നല്ലോണമൊന്ന് നോക്കട്ടെ..”

“അയ്യോ, അച്ഛാ.. വേണ്ട, അത് നാളെ എടുക്കാം.”

നിള കെഞ്ചി നോക്കി. ആ കിച്ചണിലപ്പോൾ അവർ രണ്ടു പേരും പൂർണ്ണനഗ്നരാണെന്ന സത്യം അവളിൽ ഒരു ഉൾകിടിലം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു.

“മോള് തത്കാലം അച്ഛൻ പറയുന്നത് കേൾക്ക്‌.. നാളെയാവുമ്പോഴേക്ക് ഇത്‌ പഴുക്കും! എന്തോ മീൻ മുള്ളാണെന്നാ തോന്നുന്നേ. ചില മീൻ മുള്ള് വിഷമാ. പെട്ടെന്നു കേറി പഴുക്കാൻ ചാൻസുണ്ട്! മോള് വേഗം കയറി ഇരുന്നേ, അച്ഛനെടുത്ത് തരാം..”

“വേണ്ടച്ഛാ.. പ്ലീസ്..”

“മോളെ, ഇതെങ്ങാനും പഴുത്താൽ നാളെ എക്സാം എഴുതാൻ പറ്റിയെന്നു വരില്ല, നല്ല വേദനയുമുണ്ടാവും! പറയുന്നത് കേൾക്ക് മോളേ.. മോളിവിടോട്ടൊന്ന് കയറിക്കെ, അച്ഛനിത് പെട്ടെന്നെടുത്തു തരാം.”

“ഹ്ം. ശെരി.. അച്ഛാ.”

നിളയ്ക്കപ്പോൾ വേറെ വഴിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൾ പയ്യെ തിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ അരയ്ക്കൊപ്പം പൊക്കമുള്ള സ്ലാബിലേക്ക് കയറാൻ നോക്കി. എന്നാൽ ഒരു കൈ കൊണ്ട് പൂറും മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് മുലകളും മറച്ചുപിടിച്ചതുകൊണ്ട് അച്ഛൻ കാണാതെ അത് വിട്ട് അവൾക്കതിലേക്ക് പിടിച്ചുകൊണ്ട് കയറി ഇരിക്കാൻ ശെരിക്കും ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിള ശങ്കിച്ചു.