“പിന്നെ ഞാൻ എന്തു വേണം, എന്റെ ഭാര്യയെ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്താ…..”
“ഓഹോ… മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ചേട്ടന്റെ മുറിയിലേക്ക് കൂടെകിടക്കാൻ പറഞ്ഞുവിട്ടപ്പോ എവിടെയായിരുന്നു നിങ്ങൾ……”
അവൾ പുച്ഛത്തോടെ അവനോട് ചോദിച്ചു…
“ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും അസുഖം ഉള്ള ആളല്ലെ.. അതെങ്കിലും ഓർത്തൂടെ… “പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അവൾ കരഞ്ഞുപോയിരുന്നു….
“ഒന്ന് നിർത്തുന്നുണ്ടോ ലച്ചു….. ഒരു അസുഖം… ഏട്ടന് ഒരു അസുഖവും ഇല്ല…..”
സൂരജ് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ലച്ചു ഒന്നും മനസിലാകാതെ അവനെ തന്നെ നോക്കിനിന്നു…
“അസുഖം എനിക്കായിരുന്നു… ഞാൻ ആണ് മരിക്കാൻ പോയത്….”
“ഏട്ടാ….” ലച്ചു ഞെട്ടികൊണ്ട് വിളിലിച്ചു..
അതെ ലച്ചു… അന്ന് ഓർമ്മയില്ലെ ഞാൻ പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം വന്നത് അത് എനിക്ക് അസുഖം ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞായിരുന്നു….
ആ കാര്യം ഫോണിൽ അവിടെഉള്ളവരോട് സംസാരിക്കുമ്പോഴാണ് അമ്മ ഇതെല്ലാം കേട്ടുവന്നത്…. ചേട്ടൻ കവലയിൽ തലകറങ്ങി വീണ് ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും വന്നിട്ട് രണ്ടുദിവസം ആയിട്ടല്ലെ ഉണ്ടാർന്നൊള്ളു… അമ്മ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാ ഏട്ടനെക്കുറിച്ചാ ഞാൻ സംസാരിച്ചത് എന്നോർത്ത്….
പിന്നീട് നീ വന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം ഒന്ന് പകച്ചെങ്കിലും… ഞാൻ ഇല്ലാതായാൽ നിനക്കും കൊച്ചിനും ചേട്ടൻ ഉണ്ടാകുമല്ലോ എന്നുകരുതി… ഒപ്പം ചേട്ടന് ഒരു ജീവിതവും….
പക്ഷെ എല്ലാം തെറ്റിപ്പോയി ലച്ചു… ആ റിപ്പോർട്ട്‌ തെറ്റായിരുന്നു.. എനിക്ക് ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല… പക്ഷെ സന്തോഷത്തോടെ ഓടിവന്നപ്പോൾ എല്ലാം കൈവിട്ടുപോയല്ലെ ലച്ചു….?”
ഒരു പാർട്ട്‌ കൂടി പോകരുന്നു 👍, ഇതെ theme വേറൊരു സ്റ്റോറി കൂടി എഴുതുമോ???
ആദ്യത്തെ കുട്ടി അനിയന്റേതും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി ചേട്ടന്റേതും. അടുത്ത കുട്ടി ആരുടേതാണെന്ന് രണ്ടാൾക്കും നോക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! തങ്ങളുടേതാണെന്നുള്ള വിശ്വാസം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാം.
“വെങ്കലം” സിനിമ പോലെ (മുഴുവനും അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും) തോന്നുന്നു.