തഴേക്ക് നഗ്നമായ ഇരു ശരീരങ്ങളും കുറച്ചു നിമിഷം ആലിംഗനംചെയ്തു നിന്നു….
ചീറ്റാൻ വെമ്പി നിന്ന അവന്റെ ദണ്ട് അപ്പോഴും പരിഭവം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..
ലച്ചു വാടി തളർന്ന മുഖത്തോടെ മനോജിനെ നോക്കി….
ആ കുളിരണിഞ്ഞ രാവിലും മുഖമാകെ വിയർപുത്തുള്ളികൾ പറ്റിപിടിച്ച് തന്നെ നോക്കുന്ന ലച്ചുനെ കണ്ട് മനോജിന്‌ വല്ലാത്ത വാത്സല്യം തോന്നി….
“പോയില്ലാലെ? ” ലച്ചു മുഖം കൂർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു…..
അവൻ ഒരു ചെറുചിരിയേകി അവളെ പൊക്കി എടുത്ത് കാട്ടിലേക്ക് നടന്നു…
ചേട്ടൻ ലച്ചുനേം എടുത്തുവരുന്നുതു കണ്ടതും സൂരജ് മെല്ലെ സൈഡിലേക്ക് നീങ്ങി കിടന്നു…
മനോജ് ലച്ചുനെ നടുക്ക് കിടത്തി കൂടെ കിടന്നു….
നേരം വെളുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. സൂര്യരശ്മികൾ മുറിയിൽ പ്രകാശം പരത്തി…
ലച്ചു മെല്ലെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തലതിരിച്ചു നോക്കി…
താഴേക്ക് ഒന്നും ഇടാതെ കിടക്കുന്ന എന്റെ രണ്ട് ഭർത്താക്കന്മാർ… അവൾ അവരെ തളർച്ചയോടെ എന്നാൽ നിർവൃതിയോടെ നോക്കികിടന്നു…
ലച്ചു നോക്കുന്നതുകണ്ടതും ഇരുവരും ചെരിഞ്ഞ് അവളോട് ചേർന്നു കിടന്നു…
ലച്ചു ഒരു ചിരിയോടെ അവളുടെ കൈ രണ്ടും വിടർത്തിവച്ചു… ഇരുവരും അവളുടെ മാറിലേക്ക് തലവച്ചു കിടന്നു……
ഇതിലും വലിയ സുഖം ഇനി കിട്ടാനില്ല എന്നവൾ ഓർത്തു….. രണ്ടുപേരുടെയും ചൂടും ചൂരും വേണ്ടുവോളം അറിഞ്ഞു.. അവരുടെ കുട്ടികളെ പെറ്റുപോറ്റി… ഇനി എന്നും രണ്ടുപേർക്കും വേണ്ടി ചെയ്തുകൊടുക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തപ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്തു നാണവും ഒപ്പം കാലുകൾക്കിടയിൽ വല്ലാത്തൊരു തരിപ്പും അനുഭവപ്പെട്ടു….
ഒരു പാർട്ട്‌ കൂടി പോകരുന്നു 👍, ഇതെ theme വേറൊരു സ്റ്റോറി കൂടി എഴുതുമോ???
ആദ്യത്തെ കുട്ടി അനിയന്റേതും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി ചേട്ടന്റേതും. അടുത്ത കുട്ടി ആരുടേതാണെന്ന് രണ്ടാൾക്കും നോക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! തങ്ങളുടേതാണെന്നുള്ള വിശ്വാസം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാം.
“വെങ്കലം” സിനിമ പോലെ (മുഴുവനും അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും) തോന്നുന്നു.