“എന്നോട് ഷമിക്ക് ലച്ചു.. ഞാൻ മരിച്ചോളാം…” അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും അതുതന്നെ ആവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….
“ഇല്ല ഏട്ടാ… പറയുന്നത് കേൾക്ക്.. ഏട്ടൻ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല…”
“ഇല്ല ലച്ചു… എന്റെ മനോജ് അവനെയും ഞാൻ.. നമ്മൾ വീണ്ടും തെറ്റു ചെയ്യുകയാ…”
പാതി നിർത്തി അവൻ ഏങ്ങി കരഞ്ഞു….
ഇല്ല എന്റെ ഏട്ടനെ ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ല.. എന്തെങ്കിലും ചെയ്തെ പറ്റു… ഇല്ലെങ്കിൽ കുറ്റബോധത്തിൽ എന്തെങ്കിലും ഏട്ടൻ ചെയ്തു പോകും… ലക്ഷ്മി മനസ്സിൽ ഓർത്തു….
കുറച്ചു നേരം ആലോചിച്ചു നിന്ന ശേഷം അവൾ താലിയിൽ കൈപിടിച്ചു നിന്നു…
“ക്ഷമിക്ക് സൂരജേട്ടാ….”
അതും പറഞ്ഞു അവൾ നിലത്തു കിടന്നു വിലപിക്കുന്ന മനോജിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചാഞ്ഞു…..
പുറത്തിരുന്ന മരുമകൾ അവിടെ എങ്ങും കാണാതായപ്പോൾ അന്യോഷിച്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയതാണ് പത്മം…
അവർ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി… പിന്നെ തൊഴുത്തിൽ എന്തൊക്കയോ ശബ്ദം കേട്ടപോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവർ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു…
അടുത്തെത്തുംതോറും രണ്ട് സാധനങ്ങൾ തമ്മിൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം അവർ കേട്ടു തുടങ്ങി..
പത്മം അടുത്തെത്തി മെല്ലെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി…
അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച്ചയിൽ ഒരു നിമിഷം അവർ ഞെട്ടിതരിച്ചു നിന്നു… അവരുടെ മനസിലൂടെ പലവിധ ചിന്തകളും കടന്നു പോയി… ആദ്യത്തെ ഞെട്ടൽ മെല്ലെ പുച്ഛിരിയിലേക്ക് മാറിയത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു…..
മനോജിനെ മുകളിരുന്നു പൊങ്ങിതാഴുന്ന ലച്ചു…
ഒരു പാർട്ട്‌ കൂടി പോകരുന്നു 👍, ഇതെ theme വേറൊരു സ്റ്റോറി കൂടി എഴുതുമോ???
ആദ്യത്തെ കുട്ടി അനിയന്റേതും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി ചേട്ടന്റേതും. അടുത്ത കുട്ടി ആരുടേതാണെന്ന് രണ്ടാൾക്കും നോക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! തങ്ങളുടേതാണെന്നുള്ള വിശ്വാസം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാം.
“വെങ്കലം” സിനിമ പോലെ (മുഴുവനും അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും) തോന്നുന്നു.