ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും ഓടി മറഞ്ഞു…..
ഇരുവരും തമ്മിൽ നിഷിദ്ധമായ ഹൃദയം ബന്ധം ഉടലെടുത്തെങ്കിലും പിന്നീട് ഒരിക്കലും ശാരീരികമായി അവർ ഒന്നായില്ല.
ഒരുമിച്ചു കിടക്കുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും മോളുറുങ്ങിയ ശേഷം മനോജ് ലച്ചുവിനോട് ചേർന്നുകിടന്നിരിരുന്നു….
അപ്പോഴെല്ലാം ആ ചൂടിൽ മയങ്ങിയതല്ലാതെ ലച്ചുന്റെ പൂവ് പിന്നീടൊരിക്കലും അവനാൽ നനഞ്ഞില്ല….
കൈവിട്ട നേരത്ത് പറ്റിപ്പോയ അബദ്ധമായി അവർ ആ രാത്രികളെ കണ്ടു…..
അവൾ അവളുടെ സന്തോഷങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും അവനുമായി പങ്കുവച്ചു…. ഒപ്പം അവനും…. ഇരുവരും പരസ്പരം അറിയുകയായിരുന്നു ആ നാളുകളിൽ…..
സൂരജിന്റെ വിളികൾ മുറപോലെ വന്നുയിരുന്നു…. സംസാരത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഏട്ടനുമായി ചെയ്ത കാര്യം അവൾ പറഞ്ഞില്ല….
സൂരജ് ഇടക്ക് ഇടക്ക് തനിക്ക് നടന്നാലും പ്രശ്നം ഇല്ലെന്ന് പറയാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…..
മാറ്റങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും നീങ്ങി….
അന്ന് പതിവുപോലെ ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിച്ചിരിക്കുമ്പോലാണ് മുറ്റത്തൊരു വണ്ടിവന്നു നിന്നത്…..
ആരാണെന്നറിയാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ ലച്ചു ആളെകണ്ടു ഞെട്ടി…
“സൂരജേട്ടൻ…. “അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കിനിന്നു…
അപ്രതീക്ഷിതമായ സൂരജിന്റെ വരവിൽ എല്ലാവരും അത്ഭുതമായിരുന്നു….
അന്ന് വീട്ടിൽ ആഘോഷ രാവായിരുന്നു…
മോൾക്ക് പ്രതേകിച്ച്…..
രാത്രിയിലെ പണിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ അവൾ ഒരു നിമിഷം മനോജിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി..
ഒരു പാർട്ട്‌ കൂടി പോകരുന്നു 👍, ഇതെ theme വേറൊരു സ്റ്റോറി കൂടി എഴുതുമോ???
ആദ്യത്തെ കുട്ടി അനിയന്റേതും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി ചേട്ടന്റേതും. അടുത്ത കുട്ടി ആരുടേതാണെന്ന് രണ്ടാൾക്കും നോക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! തങ്ങളുടേതാണെന്നുള്ള വിശ്വാസം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാം.
“വെങ്കലം” സിനിമ പോലെ (മുഴുവനും അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും) തോന്നുന്നു.