ഇനി ഏട്ടന്റെ കൂടെ കുറച്ചു നാൾ കിടക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന ചിന്ത അവളുടെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു വേദനയുണ്ടാക്കി…
ആ രാത്രി സൂരജ് അവളിലേക്ക് പാൽപുഴ തന്നെ ഒഴുക്കി…..
മാസങ്ങളുടെ കടം അവൻ തീർത്തുകൊണ്ടിരുന്നു…
തന്റെ മുകളിൽ കിടന്ന് സൂരജ് കുതിച്ചുപായുമ്പോഴും അവളുടെ ഉള്ളിൽ മനോജിന്റെ ചിന്തകൾ ഇടക്ക് വന്നുപോയി…
അതേസമയം അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ അനിയൻ ലച്ചുനെ മെയ്യുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ശബ്ദംങ്ങൾ മനോജിന്റെ ഉറക്കം കിടത്തി….. ഇടക്ക് എപ്പോഴോ നഷ്ടബോധം അവനെ പിടിമുറുക്കികൊണ്ടിരുന്നു….
കേറ്റലും ഇറക്കലും തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു ഒടുക്കം തളർന്നു വീണപ്പോൾ
“നീ എന്റെയാ.. ഇനി ആർക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല”
ഒരു മന്ത്രം പോലെ സൂരജ് അവളുടെ കാതിൽ പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുൾ അവൾക്ക് അപ്പോഴും മനസ്സിലായില്ല…
സൂരജ് വന്നിട്ട് ഇന്നേക്ക് ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു….
മനോജിന്‌ പിന്നീടൊരിക്കലും ലച്ചുവിന്റെ ചൂടറിയാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല…..
ഒന്നു അടുത്തു കിടക്കാൻ… ചൂടുപ്പകരാൻ ഇരുവരുടെയും മനസ്സുകൾ ആശിച്ചു…
ഉച്ചക്കുള്ള ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നതാണ് എല്ലാവരും… ലച്ചു തന്നെ എല്ലാവർക്കും വിളമ്പി കൊടുത്തു..
പെട്ടെന്നാണ് ലച്ചുവിന് മനം പുരട്ടുമ്പോലെ തോന്നിയത്.. അവൾ വാ പൊത്തിപിടിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് ഓടി അവിടെ ശർദ്ധിച്ചു….
പുറകെ വന്ന സൂരജ് അവളുടെ പുറത്ത് നല്ലപോലെ തിരുമികൊടുത്തു….
ഒരു പാർട്ട്‌ കൂടി പോകരുന്നു 👍, ഇതെ theme വേറൊരു സ്റ്റോറി കൂടി എഴുതുമോ???
ആദ്യത്തെ കുട്ടി അനിയന്റേതും രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി ചേട്ടന്റേതും. അടുത്ത കുട്ടി ആരുടേതാണെന്ന് രണ്ടാൾക്കും നോക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! തങ്ങളുടേതാണെന്നുള്ള വിശ്വാസം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാം.
“വെങ്കലം” സിനിമ പോലെ (മുഴുവനും അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും) തോന്നുന്നു.