ഏട്ടൻ [RT] 1986

പൂജയ്ക്കവളുടെ ഈ വക പദപ്രയോഗങ്ങൾ ഒക്കെ ഇഷ്ടമാണ്.

“ഇത്രയ്ക്ക് സങ്കടം ആണേൽ നീ പോയി ചെയ്ത് കൊടുക്ക്.”

“അതിനങ്ങേർക്ക് വാ തുറന്നു ചോദിക്കാൻ വയ്യല്ലോ. അണ്ടിക്ക് കട്ടി പോരെന്ന് തോന്നുന്നു.”

വീണ്ടും പൂജയിലൊരു തരിപ്പുണർന്നു. ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുമ്പോഴും അത് കേൾക്കുമ്പോഴുമൊക്കെ കാമത്തിന്റെ രസം കൂടും. അപ്പോൾ ഏട്ടനങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ… അണ്ടിയെന്നും പൂറെന്നും കുണ്ണയെന്നുമൊക്കെ അവന്റെ വായിൽ നിന്നും ആ സ്വരത്തിൽ കേൾക്കുന്നതായി അവൾ സങ്കല്പിച്ചു നോക്കി. അതോർത്തപ്പോൾ തന്നെ ഒന്നൂടെ കഴച്ചു.

തിരിച്ചു വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ വിഷ്ണു എത്തിയിട്ടില്ല. അവനൊരു സ്ഥാപനത്തിലെ അക്കൗണ്ടന്റ് ആണ്. ഇയർ എൻഡ് ആയതിനാൽ ജോലിത്തിരക്ക് കൂടുതലായിരിക്കും എന്നവൾ ഊഹിച്ചു. ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞുള്ള പിഎസ്സി പഠിത്തം കൊണ്ട് വലഞ്ഞാണ് വന്നതെങ്കിലും അവളവനായി അവനേറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള പഴംപൊരി ഉണ്ടാക്കി വച്ചു. ചായ ചൂടോടെ കുടിക്കണമവന്. ഫ്ലാസ്കിൽ ഇട്ടു വച്ചാലൊന്നും ഇഷ്ടമല്ല. അതുകൊണ്ട് വന്ന ശേഷം ഉണ്ടാക്കാമെന്ന് കരുതി ചപ്പാത്തിയ്ക്കുള്ള മാവ് കുഴച്ചു വച്ചു. മുറ്റമൊക്കെ തൂത്തു വൃത്തിയാക്കി കുളിയും കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോഴേക്കും വിഷ്ണു വന്നിട്ടുണ്ട്.

ഹാളിലെ സോഫയിൽ മലർന്നു കിടക്കുന്നവന്റെ മൂക്കിൽ യാർഡ്ലിയുടെ മണമെത്തിയപ്പോൾ അവൻ കണ്ണ് തുറന്നു.

“നീ കുളിച്ചോ? വെറുതെയല്ല ഒരു മഴക്കോള്.”

സ്ഥിരം പറയുന്ന ചളിയായതിനാൽ അവളവനെ നോക്കി ചുണ്ട് കോട്ടി.

“ഞാൻ ചായ കൊണ്ട് തരാം.” അതും പറഞ്ഞ് അടുക്കളയിലോട്ട് നടന്നു പാലൊഴിച്ച് പാത്രം സ്റ്റവിൽ വച്ചു. നല്ല കടുപ്പത്തിൽ മധുരം കുറച്ച് ചായയിട്ട ശേഷം അതുമായി ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.

കിടന്ന കിടപ്പിൽ നിന്ന് ഒരിഞ്ച് അനങ്ങിയിട്ടില്ല അവൻ. അടുത്തുള്ള ഗ്ലാസ് ടേബിളിൽ ചായ വച്ച ശേഷം പഴംപൊരിയുടെ പാത്രം കൂടി അടുത്ത് കൊണ്ട് വച്ചു.

“എണീറ്റെ. ചൂടാറും മുന്നേ ചായ കുടിച്ചേ..”

കണ്ണിന് കുറുക്കെ വച്ച കൈ മാറ്റി വിഷ്ണു എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. തളർന്നു തൂങ്ങിയുള്ള ഇരിപ്പ് കണ്ടാലറിയാം ജോലിഭാരം എന്തുമാത്രമാണെന്ന്.

അവൻ ചായ എടുത്തതും തിരിഞ്ഞ് നടക്കാനൊരുങ്ങിയ പൂജയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി അവൻ പഴം പൊരിയുടെ പാത്രത്തിൽ കണ്ണുകാണിച്ചു.

“ഞാൻ പൊരിച്ചപ്പോ തന്നെ മൂന്നെണ്ണം തട്ടിയായിരുന്നു. ഇപ്പോ തുണി വിരിച്ചിടാനുണ്ട്.”