ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 5 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1709

എനിക്കങ്ങനെ കമ്പയര്‍ ചെയ്യാനൊന്നും അറിയില്ല കുഞ്ഞേച്ചീ….പക്ഷെ ഒന്ന്‍ പറയാം.. ഏടത്തി എനിക്കെന്റെ ജീവനാ…അത്രയ്ക്കിഷ്ടാ എനിക്കവരെ…! പക്ഷെ…എന്‍റെ കുഞ്ഞേച്ചിയെയും ഞാനെന്‍റെ ജീവനെപ്പോലാ കാണുന്നെ… അവരെക്കാള്‍ വലുതാണ്‌ ഇവര്‍…ഇവരേക്കാള്‍ വലുതാണ്‌ അവര്‍ എന്നൊന്നും കരുതാന്‍ എനിക്ക് പറ്റില്ല…നിങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും എനിക്ക് ഒരുപോലാ…എന്‍റെ ജീവനാ..! നിങ്ങളിലാര്‍ക്ക് വേദനിച്ചാലും അതെനിക്ക് ഒരേപോലെ പൊള്ളും..!”

അവളെന്‍റെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുകയാണ്. എന്‍റെ വാക്കുകളിലെ ആത്മാര്‍ഥത തൊട്ടറിഞ്ഞത് പോലെ അവളില്‍ ഒരു നേരിയ പുഞ്ചിരിയുടെ ലാഞ്ചന കണ്ടു.

“മതി…കുഞ്ഞേച്ചിയ്ക്ക് മനസ്സിലാവും..ന്‍റെ പൊന്നിന്റെ മനസ്സ്..! എന്തായാലും തുല്ല്യ സ്ഥാനം ഇവിടേം ഉണ്ടല്ലോ…തല്‍ക്കാലം അതും മതി..!”

ആ പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്ന്‍ ഇതളുകള്‍ വിടര്‍ത്തി.പ്രേമം മൂത്ത് മുറ്റിയ ഹാവാദികളോടെ ആ ചുണ്ടുകള്‍ എന്‍റെ ചുണ്ടില്‍ പതിഞ്ഞു. മെല്ലെ അവളത് നൊട്ടിനുണയാന്‍ തുടങ്ങി.

ആ സമയം വരെ എന്‍റെ കൈ അവളുടെ തുടയില്‍ തന്നെ വിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു വലിയ പ്രശ്നമായേക്കാമായിരുന്ന സാഹചര്യം സിമ്പിളായി പരിഹരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞതിന്റെ സന്തോഷത്തോടെ ഞാനവിടെയെല്ലാം കയ്യോടിച്ചു.

അവള്‍ വീണ്ടും ഒന്ന് നടുങ്ങിയുണര്‍ന്നു.

“അമ്പൂസേ…കളിക്കല്ലേഡാ പൊന്നേ…!”

ഒരു ദുര്‍ബലമായ പ്രതിഷേധത്തോടെ അവളൊന്നു കൊഞ്ചി.

“എന്‍റെ കുഞ്ഞേച്ചീ…ഞാന്‍ അവിടൊന്നു തൊട്ടു നോക്കിക്കോട്ടേ.. പ്ലീസ്..!”

അനുവാദം കാത്തു നില്‍ക്കുന്ന കുട്ടിയെപ്പോലൊരു ഭാവത്തോടെ ഞാനവളെ നോക്കി.

“കുഞ്ഞേച്ചിയ്ക്ക് അവിടെ തൊടുമ്പോ എന്തോ പോലെ ആവുന്നെഡാ മോനൂ..!”

“തൊടയല്ലേ പിടിച്ചുള്ളൂ..ഇങ്ങനാണേല്‍ മറ്റെടത്ത് തൊടുമ്പോ എന്‍റെ ചേച്ചിക്കുട്ടി എണീറ്റ് ഓടുമല്ലോ..!”

ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ഞാന്‍ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കണ്ണിറുക്കി.

“മറ്റെടത്തോ…!”

അവളുടെ മുഖം വിളറി.

“ആഹ്…ദാ ഇവിടെ..!”

ഞാന്‍ മെല്ലെ തുടയിലിരുന്ന കൈ നിരക്കി ആ പാന്‍റിയുടെ മുകളിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് കുഞ്ഞേച്ചിയുടെ നെയ്‌വട പോലെ പത്തുപതുത്ത പൂറിലൊന്ന്‍ ഞെക്കി.

ഒരു ക്ഷണത്തില്‍ കുഞ്ഞേച്ചി ശ്വാസം വിലങ്ങിയ പോലെ വായ പിളര്‍ന്നു പോയി. ശേഷം ഞെട്ടിത്തരിച്ചപോലെ എന്നില്‍ നിന്ന് അകന്നു മാറി.

ഞാന്‍ അന്തം വിട്ടു. പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും വലിയ പ്രതികരണമായിരുന്നു അത്. എന്‍റെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റിക്കൊണ്ട് അവള്‍ പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ്‌ സ്കേര്‍ട്ട് നേരയാക്കി ഇട്ടു.