ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 5 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1709

പോവ്വാ..ല്ലേ…എന്നെ..എന്നെ..!”

ഗദ്ഗദം കൊണ്ട് അവളുടെ വാക്കുകള്‍ മുറിഞ്ഞു. ഞാനാ കൈകള്‍ വിടുവിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.എന്നാല്‍ അവള്‍ പൂര്‍വാധികം വരിഞ്ഞു മുറുക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.

“കുഞ്ഞേച്ചീ വിട്…എന്തായിത്..ഞാന്‍ പറയട്ടെ..!”

“വേണ്ട..ഒന്നും പറയണ്ട….എന്‍റെ സ്നേഹത്തിന് വിലയില്ലല്ലോ..!”

ആ പരിഭവം അവളുടെ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നുതിരുന്നതാണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.

ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ആ തലയിലൊക്കെ ഒന്നുഴിഞ്ഞ്‌ ആശ്വസിപ്പിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹം എന്നില്‍ മുളച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. പക്ഷെ അതിനുള്ള വില എന്‍റെ ഏട്ടത്തിയമ്മയാണെങ്കില്‍ ആ ആഗ്രഹം‍ കുഴിച്ചു മൂടേണ്ടി വരും.

ഞാന്‍ വീണ്ടും ആ കൈകള്‍ വിടുവിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒരു ചിനുക്കത്തോടെ എതിര്‍പ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവളത് കൂടുതല്‍ ആസ്വദിച്ചതേയുള്ളൂ.

അഞ്ചു മിനിട്ടോളം ഞങ്ങള്‍ അതേ നില്പ് തുടര്‍ന്നു. ഇതിനിടയില്‍ എപ്പോഴോ എന്നിലും ചില ചലനങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. അവളുടെ തളിര്‍മുലകള്‍ എന്‍റെ പുറത്ത് തിങ്ങിയമര്‍ന്നു നില്‍പ്പാണ്. ആ ഓര്‍മ പോലും ആ സ്പര്‍ശനത്തെ കൂടുതല്‍ സുഖദമാക്കുന്നു.

ഉള്ളില്‍ എവിടെയൊക്കെയോ ഇഴകള്‍ പൊട്ടി മാറി. ഓരോ സെക്കന്‍റ് കഴിയുന്തോറും, തല്‍ക്കാലം അവള്‍ക്ക് കീഴടങ്ങാമെന്ന ധാരണയില്‍ അതെന്നെ കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിച്ചു.

“ശരി…ഞാന്‍ പോണില്ല..ഇവിടെ കുഞ്ഞേച്ചീടെ ഒപ്പം തന്നെ കിടന്നോളാം..പോരേ…അതിനിങ്ങനെ കിടന്നു മോങ്ങല്ലേ..!”

പാതി കളിയായും പാതി കാര്യമായുമാണ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞത്.
എന്‍റെ സ്വരം മയപ്പെട്ടത്‌ അവളില്‍ പ്രതീക്ഷ ജനിപ്പിച്ചു. ആ കൈകളല്പം ലൂസായി. ആ അവസരം നോക്കി ഞാനവള്‍ക്കഭിമുഖമായി തിരിഞ്ഞു.

എന്നെക്കാള്‍ രണ്ടോ മൂന്നോ ഇഞ്ച്‌ ഉയരം കുറവാണവള്‍ക്ക്. എന്‍റെ മൂക്ക് അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ മുട്ടി നിന്നു.

അവള്‍ മിഴിയുയര്‍ത്തി. ഇപ്പോഴും ഒരു നേര്‍ത്ത പരിഭവം ആ മുഖത്തെ മൂടി നില്‍പ്പുണ്ട്. എന്നെ നോക്കെ നോക്കെ നറുനിലാവ് പോലെ മെല്ലെ മെല്ലെ ആ നനവാര്‍ന്ന കണ്ണുകളില്‍ ഒരു പ്രകാശം നിറഞ്ഞു.

“താങ്ക്സ്..!!”

നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കി മൂക്ക് ചുളിച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ട്