ഏട്ടത്തി [Achillies] 1530

കിച്ചുവായിരുന്നു ഗുരു എങ്കിലും ഇപ്പോൾ ഗുരുവിനെ കവച്ചു വെക്കും പോലെയാണ് നീരജയുടെ ഓടിക്കൽ,

“ദേ…ചെക്കാ അമ്മേടെ മുന്നിൽ വെച്ചു കൊഞ്ചലും പിടിക്കലും ഒന്നും വേണ്ടാട്ടോ…നീ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കാണുമ്പോഴേ എനിക്ക് നാണവും പേടിയും ഒക്കെയാ…”

സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ കൈ ചലിപ്പിച്ചു കിച്ചുവിലേക്ക് കണ്ണ് നീട്ടി നീരജ പറഞ്ഞു,

“എനിക്കിതാ തറവാട്ടിൽ പോവാൻ മടി, അല്ലേൽ ഒരു സെക്കന്റ് എന്റെ മേത്തൂന്നു മാറാത്ത നീ തറവാട്ടിൽ എത്തിയാൽ പിന്നെ എന്നെ നോക്ക പോലും ഇല്ല…എനിക്ക് വട്ടു പിടിക്കുന്നത് നീ കാണാറുള്ളതല്ലേ….ഒരുമ്മ പോലും വെക്കാൻ പറ്റില്ല…”

കാല് മടക്കി സീറ്റിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു കിച്ചു ഡ്രൈവിങ്ങിൽ തന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കുന്ന നീരജയുടെ കയ്യിൽ പിച്ചിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

“അതെനിക്കും. അങ്ങനെ അല്ലെ മോനു, നിന്നെ കൂടാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ല എന്ന് അറിയാലോ…..

പക്ഷെ അമ്മേടെ മുന്നിൽ വെച്ചു എനിക്കൊന്നിനും പറ്റില്ലട….എന്തോ പോലെയാ….

നിന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാതെ ഉമ്മ വെക്കാൻ പറ്റാതെ നിന്റെ കൂടെ തല്ല് കൂടാതെ എങ്ങനെയാ നിക്കുന്നെ എന്നു ആലോചിക്കുമ്പോ എനിക്കും സങ്കടമുണ്ട്…പക്ഷെ അമ്മേടെ മുന്നിൽ നിന്റടുത്തു അങ്ങനെയൊക്കെ ആവുമ്പോൾ എനിക്ക് എന്തോ പോലെയാ…”

മുഖം ചുളുക്കി നീരജ പറഞ്ഞതും കിച്ചുവും വല്ലാതെ ആയി.

“എടി ചക്കി അതിന് അമ്മ തന്നെ അല്ലെ നമ്മളെ കെട്ടിച്ചേ പിന്നെ എന്താ….”

നീരജ റോഡിലേക്ക് നോക്കി തന്നെ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട കിച്ചുവിനും സങ്കടം വന്നു.

“വിഷമായോ ചക്കി….സോറി…”

“ഏയ്‌ ഒന്നുല്ലട….നീ പറഞ്ഞതിലും കാര്യമൊക്കെ ഉണ്ട്…”

“ഞാൻ ഓടിക്കണോ….”

“ഏയ്‌ വേണ്ട….എനിക്കിഷ്ടാ….”

ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ നീരജയുടെ കൈ ഫ്‌ എം ഓണ് ആക്കി,

യാത്രകളിൽ പാട്ടുകൾ നീരജയുടെ കുത്തകയാണ്,

പല സ്റ്റേഷൻ പരതി അവസാനം ജോൺസൺ മാഷിൽ എത്തി നിന്നു.

തന്നെ നോക്കി ഇളിച്ച പെണ്ണിന്റെ കവിളിൽ പിച്ചി കിച്ചു വലിച്ചപ്പോൾ അവൾ മുത്തുചിതറും പോലെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“നിന്റെ ചാരുതയോ…

ഒഴുകും മോഹലയമായി…

കളിവീണയെവിടെ താളമെവിടെ എന്റെ പൊന്നുണ്ണി….

ഇത് നിന്റെ സാമ്രാജ്യം…”

മാഷിന്റെ മാന്ത്രികതയിൽ അലിഞ്ഞു കിച്ചു തന്റെ പെണ്ണിന്റെ വിടർന്ന മുഖം നോക്കി കിനാവുകൾ കണ്ടു,