ഏട്ടത്തി 2 [Achillies] 1717

“Ok ഓൾ ഇനിയുള്ള ഈ പാട്ട് കപ്പിൾസ് നു വേണ്ടി ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യുന്നു… കപ്പിൾസ് ഉള്ളവർ അവരുടെ ഒപ്പം വരൂ…ഇനി ഇല്ലാത്തവർ This is your moment to make that move, that you longed forever….”

ഹാളിൽ നിന്നും മൈക്കിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കിച്ചു കേട്ടെങ്കിലും ആലോചനയിൽ മുങ്ങിയ നീരജ കേട്ടിരുന്നില്ല,…

ഹാളിനകത്തേക്ക് കടന്ന അവരെ എതിരേറ്റത് മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ ആലിംഗനത്തിൽ ചെറു ചുവടുകൾ വെക്കുന്നവരെയാണ്… ഭാര്യയും ഭർത്താവും ആയി വന്നവരും ഓഫീസിലെ പ്രണയജോടികളും ഒരുമിച്ചു പതിയെ ആ പാട്ടിന് ചുവടു വെച്ചു.

“When your legs don’t work like they used to before And I can’t sweep you off of your feet Will your mouth still remember the taste of my love?

Will your eyes still smile from your cheeks? And, darling, I will be loving you till we’re seventy And, baby, my heart could still fall as hard at twenty-three….”

“വാ….നമുക്കും ഡാൻസ് ചെയ്യാം….”

കിച്ചു പ്രതീക്ഷയോടെ നീരജയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“പോടാ….എനിക്കൊന്നും വയ്യ…”

കിച്ചു ഡാൻസ് ചെയ്യാൻ വിളിച്ച സന്തോഷത്തിൽ ഹൃദയം നിറഞ്ഞെങ്കിലും കവിളിൽ പരന്ന നാണം അവനിൽ നിന്നൊളിപ്പിച്ചു നീരജ നിരസിച്ചു ഗൗരവം എടുത്തണിഞ്ഞു…

“ദേ ചുമ്മ ഗമ കാണിക്കല്ലേ, ഇതിപ്പോ ചുമ്മ ഒരു ഡാൻസ് അല്ലെ എല്ലാരും കളിക്കുന്നുണ്ട് വാന്നെ…”

കിച്ചു വീണ്ടും വിളിച്ചപ്പോൾ നീരജയ്ക്ക് അവനോടു ഒട്ടി നിന്നു തന്റെ പ്രണയം അറിയിക്കാൻ കൊതി തോന്നിയെങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ളിലെ കുറുമ്പ് നിറഞ്ഞ പെണ്ണ് ഉയർന്നു.

“അതിന് നമ്മൾ എല്ലാരേയും പോലെ ആണോ…”

കൊളുത്തു പോലുള്ള നോട്ടം എറിഞ്ഞു നീരജ ചോദിച്ചു.

കിച്ചു ഒരു നിമിഷം മിണ്ടാതെ നിന്നു പോയി.

“ഹായ് കിച്ചു…നീരജ…നിങ്ങൾ പോവുന്നില്ലേ കപ്പിൾ ഡാൻസിന്…”

ദീപ്തി പെട്ടെന്ന് അടുത്തു വന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ നീരജയുടെ മുഖം പെട്ടെന്ന് കറുത്തു. തന്റെ കയ്യും വലിച്ചു കൊണ്ടു പോയി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഡാൻസ് ചെയ്യും എന്ന് കൊതിച്ചു നിന്ന സമയം രസം കൊല്ലിയായി വന്ന ദീപ്തിയെ അവൾക്ക് കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം തോന്നി.