ഏട്ടത്തി 2 [Achillies] 1726

“മോളെ ഇപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ പഴയ കളിയും ചിരിയും ഒക്കെ വന്നില്ലേ, അതുപോലെ ഉള്ളിൽ ഇഷ്ടവും തമ്മിൽ ഒത്തിരി സ്നേഹവും ഒക്കെ വരും, അപ്പൊ അതിനെ മറച്ചു പിടിക്കരുത്,…മോൾക്കും അവനും ഒരു ജീവിതം വേണ്ടേ,…,”

അമല പറഞ്ഞതിന് ഒന്നു മൂളി നീരജ കിടക്കുമ്പോൾ അമല അവളുടെ നിറുകിൽ മുത്തി മുതുകിൽ തട്ടി കൊടുത്തുറക്കി.

*******************************

“ഡാ….”

രാവിലെ ചന്തിപ്പുറത്തു വീണ അടിയിലും വിളിയിലും പതിയെ കണ്ണു തുറന്നു എഴുന്നേറ്റ കിച്ചു മുണ്ടും നേര്യതും ചുറ്റി, ഈറൻ മുടി തോർത്തിൽ ചുറ്റി ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനെ കണി കണ്ടു.

“എണീക്ക്…സമയം എത്ര ആയീന്നാ….വല്ലതും കഴിക്കണ്ടേ…”

നേര്യത് മേലേക്ക് ഇട്ടു ഒന്നു കൂടെ കിച്ചുവിനെ തട്ടി.

“എന്താടാ പ്രാന്താ കണ്ണ് മിഴിച്ചു നോക്കുന്നെ…”

“എന്തു ഭംഗിയാടി തടിച്ചി നിന്നെ കാണാൻ…രാവിലെ തന്നെ എന്നെ ഒരു വഴിക്കാക്കാൻ ഇറങ്ങിയിരിക്കുവാണല്ലേ,..”

“അയ്യട ഒരു വഴിയുമില്ല, മോൻ പല്ലും തേച്ചു താഴേക്ക് വാ വയറു നിറച്ചു തന്നേക്കാം…”

കട്ടിലിൽ വായും പൊളിച്ചിരുന്ന കിച്ചുവിനെ വട്ടു പിടിപ്പിച്ചു മുടി തട്ടി പിന്നിലേക്കിട്ടു ചന്തി ആട്ടി പുറത്തേക്ക് നടന്നുപോയി.

പല്ലു തേച്ചു താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയ കിച്ചു അമ്മയോടൊപ്പം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു.

കട്ടിയുള്ള കുറുകിയ തേങ്ങ ചമ്മന്തിയും ഇഡ്ഡലിയും തട്ടി കേറ്റുന്നതിനിടെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ പലപ്പോഴും നേര്യതിന്റെ വശത്തു ബ്ലൗസിൽ മുറുകി തുളുമ്പുന്ന നീരജയുടെ മാറിലേക്കും കുഴിഞ്ഞു ചുഴിപോലുള്ള പൊക്കിളിലേക്കും വെണ്ണ വയറിലേക്കും പാളി.

വിളമ്പുമ്പോൾ മൂക്കിലേക്ക് അടിക്കുന്ന സോപ്പിന്റെയും പെണ്ണിന്റെ സ്ഥിരം ചന്ദനത്തിന്റെയും ഗന്ധം, അവനെ കൊതിപിടിപ്പിച്ചു.

“നിങ്ങൾ രാത്രി എത്തിയല്ലേ….”

സുമയുടെ സ്വരം വാതിൽ പടിയിൽ കേട്ട കിച്ചു ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു.

“ആ വല്യമ്മേ, വല്ല്യമ്മ കഴിക്കുന്നോ ഇഡ്ഡലി ഉണ്ട്…”

“നിങ്ങൾ ഇപ്പോഴാണോ കഴിക്കുന്നെ…നേരം എത്രായീ ന്നാ….”

“ഓഹ് ഈ മടിയൻ ഒന്നു എണീക്കണ്ടേ ഏടത്തി…”

കിച്ചുവിനെ നോക്കി അമല ചിരിച്ചു.

നീരജയും കസേര എടുത്തു ഇരുന്നു ഇഡ്ഡലി പ്ലേറ്റിലേക്ക് ഇട്ടു.

“ഞാൻ കഴിച്ചതാടി….”

“വല്യച്ഛനോ വല്യമ്മേ…”

“ഓഹ് അതിയാൻ അവിടെ ഇരിപ്പുണ്ട്, പ്രേത്യേകിച്ചു ചെയ്യാൻ ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ…”