ഇവിടെ കാറ്റിന് സുഗന്ധം..1 [സ്പൾബർ] 1887

റീന, സിന്ധുവിന്റെ കവിളിൽ ഒരു കുത്ത്കൊടുത്തു..

“നിനക്കറിയണ്ടേ… ?..
ഇതൊക്കെ എനിക്കെങ്ങിനെയാ എനിക്ക് കിട്ടിയേന്ന് നിനക്കറിയണ്ടേ..?’”..

സിന്ധു തലയാട്ടി..

“ശരി… ഞാൻ പറയാം… പക്ഷേ നീയെനിക്കൊരു ഉറപ്പ് തരണം… നീയല്ലാതെ വേറൊരാളിതറിയരുതെന്ന്..
ഞാനിത് നിന്നോട് പറയാനിരുന്നതാ…
പക്ഷേ, ഇതങ്ങിനെ ചാടിക്കേറി പറയേണ്ട സംഗതിയല്ല… നീ ചോദിക്കുകയാണേൽ പറയാം എന്ന് കരുതിയതാ… ഇത്ര ദിവസമായിട്ടും നീയിത് ചോദിക്കാത്തതിലാ എന്റെ വിഷമം…”

സന്ധ്യക്കിപ്പഴും ഒരൂഹം പോലും കിട്ടിയില്ല..

“എന്താടീ സംഭവം… ?..
നീ ടെൻഷനാക്കാതെ കാര്യം പറ…
എന്തോ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി… നീ കാര്യം പറ…”

ഒടുവിൽ സിന്ധു തുറന്ന് തന്നെ ചോദിച്ചു..

“എന്റെ തലയിൽ തൊട്ട് നീ സത്യം ചെയ്യണം… ഒരാള് പോലും ഇതറിയില്ലെന്ന്… എന്നിട്ട് ഞാൻ പറയാം…”

സംഗതി അതീവ ഗുരുതരമാണെന്ന് സിന്ധുവിന് മനസിലായി..

“ശരി… ഞാൻ സത്യം ചെയ്യുന്നു… ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഇതൊരാളും അറിയില്ലെന്ന്… “

സിന്ധു, റീനയുടെ തലയിൽ കൈ വെച്ച് സത്യം ചെയ്തു..

“അമ്മയിപ്പോ വരില്ലല്ലോ…?”

“ഇല്ലെടീ… അമ്മ വരാൻ വൈകുന്നേരമാകും…”

റീന പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി… ആദ്യം തമാശയോടെയും,, കൗതുകത്തോടെയും കേട്ട് തുടങ്ങിയ സിന്ധു, പിന്നെപ്പിന്നെ അൽഭുതത്തോടെയും,ഞെട്ടലോടെയും, പേടിയോടെയുമാണ് ബാക്കി കേട്ടത്..

റീനയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട് ഇടക്ക് സന്തോഷവും, ഇടക്ക് ഭയവും, ഇടക്ക് സഹിക്കാനാവാത്ത കാമവും അവൾക്കുണ്ടായി..

✍️✍️✍️

റീനയുടെ കൊച്ചിന്റെ മൂന്നാം പിറന്നാൾ..
ജന്മദിനം വലിയ ആഘോഷത്തോടെയൊന്നും അവർ നടത്താറില്ല… പൈസയുടെ കുറവ് തന്നെ…