ഏഴാം നാൾ [കൊച്ചുമോൻ] 64

ഞാൻ ചേട്ടായിയെ നോക്കി..

പുള്ളി എന്തോ ചിന്തിച്ചു നിൽപ്പാണ്..

ചേട്ടായി എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്..

ഏഹ് ഒന്നുമില്ലെടി…

ചേട്ടായി… ഞാൻ എന്റെ വീട്ടുകാരെ വരെ ഉപേക്ഷിച്ചു വന്നതാണ്.. അറിയാമോ..

 

പുള്ളി എന്നെ നോക്കി…. എന്നിട്ട് എന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു…

വിട്.. ഞാൻ കൈ മാറ്റി…

എടി നീ പിണങ്ങല്ലേ മോളെ..

പൊ.. ഒന്ന്‌….

എടി പെണ്ണെ…

എന്നോട് സ്നേഹം കൂടാൻ വന്നു…

എന്റെ ചേട്ടായി.. ഇതൊക്കെ ആ അമ്മയുടെ അടവല്ലേ അത് മനസ്സിലായോ..

 

എടി ദിവ്വ്യെ… അതൊക്കെ ശരി ആയിരിക്കും.. നീ പിണങ്ങല്ലേ…

അന്ന് രാത്രി ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ മിണ്ടിയും പറഞ്ഞു നേരം വെളുപ്പിച്ചു… പിറ്റേന്ന് ഡോക്ടർ വന്നു പരിശോദിച്ചു…

അപ്പോഴേക്കും അമ്മക്ക് ഇല്ലാത്ത അസ്വസ്ത്ഥത ഇല്ല.. ക്ഷീണം.. മേല് വേദന.. കൈ മരപ്..

ഡോക്ടറോട് ഒള്ളതും ഇല്ലാത്തതും എല്ലാം പറഞ്ഞു..

പിന്നെയും രണ്ട് ദിവസം ഹോസ്പിറ്റലിൽ തങ്ങി…

അമ്മയും ആയി വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ.. അമ്മയെ കാണാൻ ബന്ധുക്കൾ വന്നു.. അങ്ങനെ രണ്ടു ദിവസം രോഗി സന്ദർശനം…

ഇതിനിടയിൽ എന്റെ അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു.. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോയി.. ഒരു ദിവസം ഞാൻ അവിടെ രാത്രി തങ്ങി..

സുമേഷ് ചേട്ടനോട് എനിക്ക് അല്പം ദേഷ്യം തോന്നി…

പുള്ളി ഒരു അമ്മയെ പേടി ആണല്ലോ എന്നോർത്ത് എനിക്ക് കലിപ് തോന്നി.. ഈ കല്യാണം വേണ്ടാരുന്നു എന്നുവരെ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു..

 

അങ്ങനെ പിറ്റേന്ന്..

 

സുമേഷ് ചേട്ടൻ എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നു.. എന്റെ അമ്മ സ്വീകരിച്ചു.. ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു.. അന്ന് വൈകുന്നേരം എന്നെ ചേട്ടൻ കൂട്ടികൊണ്ട് പൊന്നു..