ഏഴു വർണങ്ങളും വിരിയട്ടെ 2 [സ്പൾബർ] 636

“”പൊന്നുമോളുടെ കൊതിയെല്ലാം നമുക്കിപ്പോ മാറ്റാം…
എന്നാലും വിവേകിനെ നമുക്കൊന്നു കൂടി വിളിക്കണ്ടേടീ… ?.
എന്തായാലും എനിക്കവനെ വേണം… എന്താ അവന്റെയൊരു കുണ്ണ….അതിലിരുന്ന് എനിക്കൊന്ന് പൊതിക്കണം… “..

വരദ കൊതിയോടെ പറഞ്ഞു…

“” എനിക്കും വേണമെടീ….
എനിക്ക് മതിയായിട്ടില്ല…
അവനെന്നെ പറ്റിച്ചില്ലേ… കള്ളൻ..
നിനക്കിന്ന് ഡ്യൂട്ടിയുണ്ടോ… ?.
ഇല്ലേൽ നമുക്കവനെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കാം… “.

“ ഡ്യൂട്ടിയുണ്ടെടീ…
പക്ഷേ, ഒരു മണിയാകുമ്പോ പോയാ മതി..
എന്നാലും ഇന്നവനെ വിളിക്കണ്ട…
ഇന്നെന്റെ മുത്തിനെ കൊതി തീരെ എനിക്ക് തിന്നണം…””

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വരദ,പല്ലവിയെ ദേഹത്ത് നിന്നിറക്കി നിലത്തേക്കിറങ്ങി.. പല്ലവിയേയും അവൾ പിടിച്ചിറക്കി..
പല്ലവി ചിന്തിക്കുന്നതിനും മുൻപ് തന്നെ വരദ അവളുടെ നൈറ്റി പൊക്കി..പല്ലവിക്ക് തടയാനായില്ല..
മുറിയുടെ മൂലയിലേക്ക് നൈറ്റി പറന്നുവീണു…

വരദയുടെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി..
വർഷങ്ങളോളം കൂടെ നടന്ന പല്ലവിയുടെ ശരീര വടിവ് അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല..

ഉടയാത്ത, ഉലയാത്ത ഉറച്ച ശരീരം..
ഊതിക്കാച്ചിയ പൊന്നിന്റെ നിറം..
മാറിൽ വീർത്ത് നിൽക്കുന്ന ഉരുണ്ട രണ്ട് ഗോളങ്ങൾ..
കൊഴുത്ത മുലകളിൽ മുന്നിലേക്ക് തെറിച്ച് നിൽക്കുന്ന വലിയ ഞെട്ടുകൾ..
അൽപം തളിയ വയർ..
താഴേ മിനുക്കിയ കിണ്ണത്തപ്പം… അതങ്ങിനെ തുടയിടുക്കിൽ പൊങ്ങി നിൽക്കുകയാണ്..
കൊഴുത്ത് വെളുത്ത വെണ്ണത്തുടകൾ..

ഈ കാലമായിട്ടും ഇവളുടെ ശരീരം തനിക്ക് കാണാൻ പോലും പറ്റിയില്ലല്ലോന്ന് നഷ്ടബോധത്തോടെ വരദയോർത്തു..