ഏഴു വർണങ്ങളും വിരിയട്ടെ 3 [സ്പൾബർ] 672

വിവേക് ജ്യൂസ് കുടിച്ച് തീർത്ത് ഗ്ലാസ് ടീപോയിൽ വെച്ചു..

“മാഡം… ഞാനെന്നാ ഇറങ്ങട്ടെ…
അച്ചായാ… അപ്പോ ആൾ ദബെസ്റ്റ്…”..

വിവേക് സെറ്റിയിൽ നിന്നും എണീറ്റു..
നടക്കാനൊരുങ്ങിയ അവന്റെ കയ്യിൽ പല്ലവിയുടെ മൃദുലമായ കൈ വന്ന് വീണു..
അതിലവൾ മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു..
വിവേക് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോ കണ്ട പല്ലവിയുടെ ഭാവം അവന് അൽഭുതമുളവാക്കി..
ഇത് വരെ കണ്ട നാണത്തിന്റെ ഭാവമല്ല..
കത്തിയാളുന്ന കാമഭാവം..
കാമത്തീ പാറുന്ന കണ്ണുകൾ.. കഴപ്പടക്കാനാവാതെ വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ..

“”വിവേകിന് പോയിട്ട് തിരക്കുണ്ടോ…?””..

ഒരു മുരൾച്ചപോലെയാണ് പല്ലവിയുടെസ്വരം വിവേകിന് തോന്നിയത്.. അച്ചായനും..

“ ഇല്ല മാഡം…തിരക്കൊന്നുമില്ല… “.

അവളുടെ ഭാവം കണ്ട് വിവേകൊന്ന് പതറി..

“എന്നാ… എന്നാ നീയിപ്പോ പോണ്ട…””..

വിവേകും, അച്ചായനും ഞെട്ടി..
അതിലേറെ ഞെട്ടിയത് പല്ലവി തന്നെയാണ്..
താനെന്തിനാണത് പറഞ്ഞതെന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ മനസിലായില്ല..

അച്ചായന് ചെറിയൊരു നിരാശ തോന്നി..

“”എന്നാ പിന്നെ ഞാൻ പോയേക്കാം,അല്ലേ മോളേ…?””..

നിരാശയോടെത്തന്നെ അച്ചായൻ ചോദിച്ചു…

പല്ലവി അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ആഴത്തിലൊന്ന് നോക്കി..

“” പോണോ… അച്ചായന് പോണോ…?”.

പല്ലവി വല്ലാത്തൊരാന്മാദാവസ്ഥയിലായിരുന്നു.

“” അത്… മോളേ… ഞങ്ങൾ… രണ്ടാളും… “..

പല്ലവിയുടെ നോട്ടം നേരിടാനാവാതെ അച്ചായൻ പതറിപ്പോയി..

“” എന്നാ അച്ചായനും പോണ്ട…
രണ്ടാളും പോണ്ട… “

അത് പറയുമ്പോ പല്ലവിയുടെ ഇരുതുളകളും തുറന്നടയുകയായിരുന്നു..

അച്ചായനും, വിവേകും പരസ്പരം നോക്കി..
ഏതാണ്ട് കാര്യമവർക്ക് മനസിലായി..
എന്നാലും അവർക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല..
ആണുങ്ങളെ തന്നെ താൽപര്യമില്ലാത്ത പല്ലവി തന്നെയാണോ ഇത് പറഞ്ഞതെന്ന് അച്ചായന് തീരെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല.
പലവട്ടം താനവളോട് ചോദിച്ചതാണ്..
അന്നൊന്നും പിടി തരാത്ത പല്ലവിയാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്, രണ്ടാളും പോണ്ടാന്ന്… എന്താണതിനർത്ഥം..?.