ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചോണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആണ് അഭി വിളിച്ചത്. ഞാൻ ചിന്തയിൽ നിന്ന് മാറി അഭിയോട് –
ഞാൻ: എന്താ അഭി?
അഭി: പറ ചേട്ടാ, അമ്മ എന്താ ചെയ്തതെന്ന്?
ഞാൻ: അത് പറയാൻ പറ്റില്ല. ചെയ്തു കാണിക്കാനേ പറ്റു.
അഭി: എന്നാ ചെയ്തു കാണിക്ക്.
ഞാൻ: നീയും കൂടി വിചാരിക്കണം എന്നാലേ പറ്റു
അഭി: ഓക്കേ. ഞാൻ എന്താ ചെയ്യണ്ടേ പറ?
ഞാൻ: അത് പിന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും ഒരുമിച്ചു കിടക്കുന്നില്ലേ, അത് പോലെ നമ്മളും ഒരുമിച്ചു കിടക്കണം.
അഭി: അതിനു നമ്മൾ ഒരുമിച്ചല്ലേ കിടക്കുന്നതു?
ഞാൻ: എടി, ഇങ്ങനെ നീ കട്ടിലിലും ഞാൻ തറയിലും കിടക്കുന്നപോലെ അല്ല.
അഭി: പിന്നെ?
ഞാൻ: നമ്മൾ ഒരുമിച്ചു കട്ടിലിൽ കിടക്കണം.
അഭി: ഓക്കേ. കട്ടിലിൽ കിടന്നിട്ട്?
ഞാൻ: ചെയ്തു കാണിക്കാനേ പറ്റു, പറയാൻ പറ്റില്ല എന്ന്.
അഭി: sorry ചേട്ടാ. വാ ലൈറ്റ് ഓഫാക്കിട്ടു വന്നു കിടക്ക്.
ഞാൻ: അപ്പൊ നിനക്ക് കാണണ്ടേ എന്താ ചെയ്തതെന്ന്?
അഭി: കാണണം ചേട്ടാ.
ഞാൻ: ലൈറ്റ് ഉണ്ടെങ്കിൽ അല്ലെ കാണാൻ പറ്റു?
അഭി: ഓഹ്. വാ, വന്നു കിടക്ക്.
അവൾക്കു കാണാൻ വേണ്ടി അല്ല ലൈറ്റ് ഇട്ടതു എനിക്ക് കാണാനായിരുന്നു. അവളുടെ ചെറിയ നീർ മാതളം ആ വെളിച്ചത്തിൽ കാണാൻ എന്നിൽ ഒരു പ്രത്യേക തരം എനർജി ഉണ്ടായി.
അങ്ങനെ ഞാൻ കതക് കുറ്റി ഇട്ടിട്ട് അവളുടെ കൂടെ കട്ടിലിൽ കേറി കിടന്നു. അവള് പുതപ്പ് പുതച്ചോണ്ട് കിടക്കുവായിരുന്നു.
ഞാൻ: പുതപ്പു മാറ്റ് അഭി
അഭി: എന്തിനാ ചേട്ടാ പുതപ്പു മാറ്റുന്നെ
ഞാൻ ; നിനക്ക് ചെയുന്നത് കാണണ്ടേ. പുതപ്പ് ഇട്ട എങ്ങനാ കാണുന്നെ?
അഭി: ശരി. പുതപ്പു മാറ്റിക്കോ.
