ഫിദയുടെ സ്വപ്നവും ഹിദയുടെ ജീവിതവും 3 [ഏകൻ] 185

“അതൊന്നും ഇല്ല ശ്രീയേട്ടാ. എന്നെ മുഴുവനും ഇപ്പോൾ തരുന്നതിലും എനിക്ക് സന്തോഷം മാത്രമേ ഉള്ളൂ..”

“പക്ഷെ. അത് കഴിഞ്ഞാലുടൻ നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കാൻ പറ്റുമോ? എങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ആവാം. ശ്രീയേട്ടൻ നാളെ എന്നെ വിളിക്കാൻ എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നാൽ മതി ഏത് പാതിരാത്രി ആയാലും ഞാൻ ഇറങ്ങി വരും. നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കണം. അതിന് ഇപ്പോൾ പറ്റുമോ? ”

‘അത് ഇപ്പോൾ പറ്റില്ലായിരിക്കാം. എന്റെ വീട്ടിൽ പറയാതെ സമ്മതം കിട്ടാതെ അങ്ങനെ നിന്നെ ഇറക്കി കൊണ്ട് വരാൻ കഴിയുമോ? അതും എന്റെ ഈ അവസ്ഥയിൽ. ഒരു ജോലി ഇല്ലാതെ”

“ഈ അവസ്ഥയെ കുറിച്ചോ ജോലിയെ കുറിച്ചോ ശ്രീയേട്ടൻ ചിന്തിക്കേണ്ട. അതിനുള്ള എല്ലാ വഴിയും മുത്ത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. മുത്ത് അത് എന്നോട് പറഞ്ഞു. ”

“എന്താ നിന്നെ വിളിച്ചിറക്കി കൊണ്ട് വന്നു ഇവിടെ താമസിക്കാനോ?”

“അതിനെന്താ. ഇത് മുഴുവനും നമുക്ക് ഉള്ളതാ. മുത്ത് അത് പറഞ്ഞില്ലേ. അത് മാത്രമല്ല . വേറെയും ഉണ്ട്”

“അച്ഛനും അമ്മയും നമ്മളെ സ്വീകരിക്കുമെങ്കിൽ നമുക്ക് ശ്രീയേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ തന്നെ കഴിയാം. എവിടെ ആയാലും എനിക്ക് ശ്രീയേട്ടന്റെ കൂടെ കഴിഞ്ഞാൽ മതി. ശ്രീയേട്ടന്റെ കൂടെയുള്ള ജീവിതവും. ശ്രീയേട്ടന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പ്രസവിക്കുന്നതും ഞാൻ ഒരുപാട് തവണ സ്വപ്നം കണ്ടു. ഇനി എനിക്ക് അത് മറക്കാൻ ആവില്ല.”

അതും പറഞ്ഞു ഫിദ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു. ഞാൻ അവളുടെ മുഖം ഉയർത്തി ചോദിച്ചു.

“എന്റെ പൊന്ന് എന്തിനാ കരയുന്നത്. ആര് എതിർത്താലും നമ്മൾ ഒന്നാകും. പിന്നെ എന്തിനാ ഈ കണ്ണ് നിറയുന്നത്. ” അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഉമ്മ വെച്ചു.