ഫിദയുടെ സ്വപ്നവും ഹിദയുടെ ജീവിതവും 5 [ഏകൻ] 147

” ഒരു വേദനയും ഇല്ല മുത്തേ. അങ്ങനെയൊന്നും കാലിന് ഇപ്പോൾ വേദന ഉണ്ടാകാറില്ല. ഇനി ഉണ്ടായാലും സാരമില്ല മരുന്നു പുരട്ടി തരാൻ എനിക്കെന്റെ പെണ്ണുണ്ടല്ലോ.? പോരാത്തതിന് മുത്തും. ”

ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട് മുത്തും ചിരിച്ചു.

“മരുന്നു പുരട്ടി തരാൻ ഒന്നുമല്ല ഞാൻ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത്. എനിക്ക് എന്റെ ശ്രീയേട്ടന്റെ കുഞ്ഞിനെ പെറാൻ ഉള്ളതാ.. എന്നിട്ട് വേണം ആ കുഞ്ഞിനെ കൊണ്ട് മുത്തിന്റെ അമ്മിഞ്ഞ കുടിപ്പിക്കാൻ.”

” ച്ചി!! ഈ പെണ്ണ്. ഇങ്ങനെ നാണമില്ലാതെ ആയല്ലോ? ഇത് നമ്മുടെ വീടല്ല. റോഡാണ്.” മുത്ത് പറഞ്ഞു

അതുകേട്ട് അവൾ നാണിച്ചു ചിരിച്ചു.

ഞങ്ങൾ ബസ്സിൽ കയറി. മൂന്നുപേർക്ക് ഒരുമിച്ച് ഇരിക്കാവുന്ന സീറ്റാണ് ഒരുവശത്ത് ഉള്ളത്. അതിൽ ഞങ്ങൾ ഇരുന്നു.

” എനിക്ക് സൈഡ് സീറ്റ് വേണം” ഫിദ പറഞ്ഞു.

അങ്ങനെ സൈഡിൽ ഫിദ ഇരുന്നു. അതിനടുത്ത് ഞാനും എന്റെ അടുത്ത് മുത്തും. അങ്ങനെ രണ്ടുപേരുടെയും നടുക്കായി ഞാനിരുന്നു. രണ്ടുപേരും അവരുടെ കൈകൊണ്ട് എന്റെ കയ്യിൽ കോർത്തു പിടിച്ചു.

” ഇനി ഇവിടെ നിന്നും എത്ര സമയം വേണം. അവിടെയെത്താൻ.? ” ഫിദ ചോദിച്ചു.

“ഒരു മണിക്കൂർ വേണം. അതുകഴിഞ്ഞ് ഒരു അഞ്ചുമിനിറ്റ്. അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക്.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

” നേരെ കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിലേക്കാണോ പോകുന്നത്. ? ” മുത്ത് ചോദിച്ചു.

“അത് അവിടെ എത്തിയിട്ട് തീരുമാനിക്കാം. അവൻ എന്താ പ്ലാൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത് എന്ന് അറിയില്ലല്ലോ.?”