ഫിദയുടെ സ്വപ്നവും ഹിദയുടെ ജീവിതവും 5 [ഏകൻ] 147

 

അവിടെ തന്നെ തല ചുറ്റി വീഴാത്തത് ഭാഗ്യം. ഞാൻ വേഗം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. പണം ഒരിക്കലും എന്നെ ബ്രമിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. എങ്കിലും ആ തുക കണ്ടു ഞാൻ ശരിക്കും ഞെട്ടിയിരുന്നു.

 

ഞാൻ വേഗം അവിടെയുള്ള സ്വർണ്ണ കടയിലേക്ക് കയറി. അവിടെ മുഴുവനും നോക്കി എന്നാൽ എനിക്ക് പരിചയം ഉള്ളവരെയോ എന്നെ പരിചയം ഉള്ളവരെയോ ആരേയും അവിടെ കണ്ടില്ല.

 

“ഹലോ സാർ… സാറിന് എന്താണ് വേണ്ടത്?.”

 

എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ അവിടെയുള്ള സെയിൽസ്മാൻ ചോദിച്ചു.

 

” ഒരാൾ വരാനുണ്ട് എന്നിട്ട് നോക്കാം” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

 

” ശരി. സാർ.” അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ തിരിച്ചു പോയി.

 

 

ഞാൻ ഫിദയെ വീളിക്കുന്നതിനായി ഫോൺ എടുത്തു. അപ്പോൾ പുതിയ ഒരു നമ്പറിൽ നിന്നും ഒരു കാൾ വന്നു. ഇതാരാണാവോ ഈ സമയം.. എന്ന് ചിന്തിച്ചു ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു.

 

“ഹലോ..” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

 

“മോനെ… കുട്ടാ… ഇത് മുത്താ.. ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തി. ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് വരട്ടെ ? മോനെ അറിയുന്നവർ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ അവിടെ.?” മുത്ത് ചോദിച്ചു.

 

“അപ്പോൾ ഇതു മുത്തിന്റെ നമ്പർ ആണോ..?”

 

“ആ അതേ…”

 

“ആ മുത്തേ നിങ്ങൾ വന്നോ..ഞാൻ ഇവിടെ ജ്വല്ലറിയിൽ ഉണ്ട്.”

 

“ശരി ഞങ്ങൾ വേഗം വരാം”

 

ഞാൻ ഫോൺ വെച്ച് അവരെ കാത്തിരുന്നു.

 

 

അവർ വന്ന് ഉടനെ ഞാൻ മുത്തിനോട് ചോദിച്ചു.

 

” മുത്തേ ഇത് വേണോ. ? ഈ താലിയും മാലയും മോതിരവും ഒക്കെ ഇട്ട് ഇപ്പോൾ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.? ഇതൊക്കെ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിട്ട് പോരെ.? “