Forgiven 6 [വില്ലി ബീമെൻ] 139

ശരീരത്തിന്റെ പലഭാഗത്തും മുറിവിവുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരുപാട് രകതം പോയതുകൊണ്ടും ഐസ്യുവിൽ ആയിരുന്നു അയാളെ കിടത്തിയതും..

കരഞ്ഞുയിരിക്കുന്ന നിഷയുടെ അടുത്തേക്കും ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഫോർമാലിറ്റി എല്ലാം തിർത്തും സേതു ചെന്നു…

“നിഷ “പതുക്കെ അവളെ വിളിച്ചു.

അവൾ തലയുയർത്തി അവനെ നോക്കി.

“പോലിസ് ചോദിക്കുമ്പോൾ,റോഡിൽ ഉപേക്ഷിച്ച നിലയിൽ കിടക്കുയായിരുന്നു അച്ഛൻ എന്നു പറയണം “..

“ആരാ ഗോപു ഇതു ചെയിതെ “.സേതുവിന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു കരഞ്ഞോണ്ട് നിഷ ചോദിച്ചു..

“അവരും ആരും ഇനി വരില്ല, ഞാൻ ഇവിടെ വന്നിട്ടുമില്ല “..

കരച്ചിൽ അവസാനിച്ചു നിഷ സേതുവിനെ നോക്കി.”അതു ഗോപുവല്ലേ “..

“ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.തന്റെ ബന്ധുകൾ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ എത്തും “..

നിഷയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു പറഞ്ഞു സേതു തിരിഞ്ഞു നടന്നു…

പാർക്കിങ്ങിൽ വേണുവിന്റെ കാർ വന്നു നിന്നതും.സേതു അവന്റെ കാർ എടുത്തു..

——————————————————————

“അങ്ങനെയുണ്ട് അവളും”..കിർത്താനയുടെ ബെഡ്‌റൂമിൽ നിന്നുയിറങ്ങി വന്ന ജീവനോട് അലൻ ചോദിച്ചു…

“ഗോപുസിന്റെ ടീച്ചറുടെ അത്രയും പോരാ “..

അലൻ ഗ്ലാസ്സിൽ ഒഴിച്ചുവെച്ചുയിരുന്ന മദ്യ എടുത്തു കുടിച്ചുകൊണ്ട് ജീവൻ പറഞ്ഞു..

“അവനാണ് നമ്മടെ മുന്നിലേ തടസ്സം “..

ടേബിൾ വിതറിയിട്ടിരുന്നു പൊടി ഒരു ഡോളർ ചുരുട്ടിയ്തു കൊണ്ട് അലൻ മുകിലേക്കും വലിച്ചു കയറ്റി..

“ഞാൻ ഇന്ന് അവളെ തൊട്ടും.അവന്റെ പേരും പറഞ്ഞാണ് അവൾ എന്നെ വെല്ലുവിളിച്ചതും “.ഗ്ലാസ്‌ താഴെവെച്ച് കുപ്പി വായിലേക്കും പൊക്കിയൊഴിച്ചു ജീവൻ..