ഗജകേസരിയോഗം 2 [ആഗ്രഹ് മോഹൻ] 151

“ഡാ പ്രവീ, നീ ഡോക്ടറെ ഇങ്ങോട്ടുകൊണ്ടുവായോ. എന്നിട്ട് പണി തുടങ്ങിക്കോ.” പ്രവീൺ അദ്‌ഭുതത്തോടെ അയാളെ നോക്കി. “അപ്പൊ ചേട്ടായി?”
“എനിക്കതു കഴ്ഞ്ഞുമതി. ഈ ഐരാവതത്തിനു നീ തന്നെ ഒന്നാം പാപ്പാൻ.” രാജേന്ദ്രൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. “എന്തേ ഡോക്ടർ ലേഡീ? ഞാനെ ഇത് കൊറേ കണ്ടതാ. പ്രവി കൊച്ചുചെക്കനല്ലേ? “. ഷെമീന ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. “അഹ് പിന്നെ ഒരുകാര്യം! പ്രവി കഴിഞ്ഞിട്ട് ഡോക്ടർ ഒന്നു സഹകരിക്കണം കേട്ടോ.” അതിനും ഷെമീന ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
സഹകരിച്ചില്ലേൽ കൂടുതൽ നന്ന്, ബാക്കി ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം എന്നയാൾ മനസ്സിലേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. പ്രവീൺ ഷെമീനയുടെ കൈപിടിച്ച് കൂട്ടികൊണ്ടുവരുന്നത് ഒരു കാഴ്ചതന്നെയായിരുന്നു.

അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ഷെമീനയുടെ രഹസ്യഭാഗങ്ങൾ രാജേന്ദ്രന് വ്യക്തമായി കാണാൻപറ്റി. പുഴയോരത്തേക്കാൾ നാട്ടുവെളിച്ചം പുഴയിലുണ്ടായിരുന്നു. പൊക്കിളിനു താഴോട്ടും രോമമൊന്നുമില്ല. പാന്റീസിന്റെ ഇലസ്റ്റിക് പിടിച്ചതിന്റെ ചെറിയ പാടുണ്ട് എളിയിൽ. നല്ല ഉരുണ്ട, മാംസളമായ തുടകൾ ശരിക്കും വാഴയുടെ തണ്ടുപോലെ തന്നെ മിനുത്തത്. എന്നാൽ അമിതവണ്ണമില്ല. തരക്കേടില്ലാത്ത കൊഴുപ്പുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ തുടകൾ തമ്മിൽ ഉരയുന്നില്ലായിരുന്നു. കാല്മുട്ടുകൾക്കു നേരിയ തവിട്ടുനിറമുണ്ട്. കണംകാലുകൾ ഒഴുകുന്ന വെള്ളത്തിലായിരുന്നതിനാൽ അയാൾക്ക്‌ നേരെ കാണാൻ പറ്റിയില്ല. ഷെമീന മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ പ്രവീൺ അവളെ ഒന്നാംപാപ്പാന് നേരെ കാണാനായി നിർത്തിക്കൊടുത്തു.

അത് ആനക്കാരുടെ പരിശീലനത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമാണ്.