ഗജകേസരിയോഗം 2 [ആഗ്രഹ് മോഹൻ] 151

ഷെമീനയുടെ അപ്പത്തിന് നല്ല മുഴുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. തുടകളോടുചേർന്നു പരന്നു മധ്യമെത്തുമ്പോൾ ഉയർന്നുരുണ്ടും ത്രികോണാകൃതിയിൽ ഉള്ള ഒരു നെയ്യപ്പത്തിന്റെ ആകാരം. പക്ഷെ നല്ല വെളുത്തനിറം. നടുക്കായി നല്ല ഇറുകിയ വെട്ട്. “സംഗതി കോഴിക്കോടൻ ഹൽവയാണല്ലോ ഡോക്ടറെ?”. രാജേന്ദ്രന് അഭിനന്ദിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. “ഇത് ഞാൻ കണ്ടതിൽവെച്ചു ഏറ്റവും മികച്ച അപ്പം തന്നെയാണ് കേട്ടോ.” ഷെമീന ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവൾ ആനയെനോക്കിനിന്നു. “ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നിന്നേ കാണട്ടെ.” ഷെമീന ഒന്നറച്ചു. പ്രവീൺ അവളെ പതുക്കെ പിടിച്ചു അവനഭിമുഖമായി തിരിച്ചുനിർത്തി.

മഴവെള്ളം വീണു മിനുങ്ങുന്ന ചന്തികൾ. ആനപുറത്തിരുന്നുരഞ്ഞു ചെറിയ ചോപ്പുനിറം കുറച്ചുസ്ഥലത്തു. നടുവിൽ അഗാധമായ താഴ്വര. ആ ഉരുണ്ട കുണ്ടികളുടെ അടിവശത്തു പിന്തുടയോട് ചേരുന്നിടത്തു അർദ്ധചന്ദ്രാകൃതിയിൽ ചെറിയ തവിട്ടുനിറം. കുണ്ടിക്കുമുകളിലായി നടുവ് തീരുന്നിടത്തു ഇരു ചന്തിപ്പന്തുകളുടെയും ആരംഭത്തിനു മുകളിലായി രണ്ടു ചെറിയ കുഴികളുണ്ടായിരുന്നു. തികച്ചും നിസ്സാരമായ ഒരു ഇടിവോ ചതവോ മർദ്ദവക്കുറവോ എന്തിനു തൊലിവലിഞ്ഞുള്ള രണ്ടുമൂന്നു സ്ട്രെച്ച് മാർക്കുകളല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ആ കുണ്ടിക്ക് കളങ്കമായി ഇല്ലായിരുന്നു.

പ്രവീൺ അവളുടെ മുന്കാഴ്ച കണ്ടു ചോദിച്ചു “ഇത് ക്ലീൻ ഷേവ് ചെയ്തതാണോ അതോ ഇയാളുടെ തലയിൽ മാത്രമേ മുടി ഉള്ളോ?”. ഷെമീനക്ക് രോമം പൊതുവെ വളരെ കുറവായിരുന്നു. അവൾ കൃത്യമായി ഹെയർ റീമൂവർ ഉപയോഗിക്കാറുമുണ്ടായിരുന്നു. ഷേവ് ചെയുന്നത് കക്ഷം മാത്രമായിരുന്നു. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.