ഗൗരി എന്ന സ്ത്രീയും ഞാനും [ഋഷി] 663

ഞാൻ സമയം നോക്കി. പത്തുമണിയായി. ശരി. നീ പോയി ഈമെയിലയച്ചിട്ടു വാടീ.

എടാ.. അവളുടെ സ്വരത്തിൽ വിറയലാർന്നു… ഞാൻ സ്റ്റേറ്റ്മെൻ്റ് ഒണ്ടാക്കീട്ടില്ലെടാ!

ഡീ! ഞാനെണീറ്റു. ചുമ്മാതല്ലെടീ… ആ നീ വാ…

ഞങ്ങൾ അവളുടെ മോണിട്ടറിൽ ചെന്നിരുന്നു. പഴയ സ്റ്റേറ്റ്മെൻ്റിൻ്റെ കോപ്പി ഞാനെടുത്തു.

ആദ്യം പഴയ ലോണെടുക്കടീ. എന്തൊക്കെയാണ് ഔട്ട്സ്റ്റാൻഡിങ്ങ്?

വേദനാജനകമായിരുന്നു അടുത്ത നാൽപ്പതു മിനിറ്റുകൾ. അവൾ ശരിക്കും ഹോപ്പ്ലെസ്സായിരുന്നു.. മെല്ലെ മെല്ലെ ഞങ്ങൾ സ്റ്റേറ്റ്മെൻ്റ് റഡിയാക്കി. പത്തുമിനിറ്റെടുത്ത് ഞാൻ മൊത്തം ഡോക്കുമെൻ്റ് ഒന്നൂടെ നോക്കി… കുഴപ്പമില്ല. സമയം പത്ത് അൻപത്.

അയക്കടീ മോളൂ… ഞാൻ ചിരിച്ചു. അവൾ വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളോടെ കീബോർഡിൽ പഞ്ചു ചെയ്തു. ഞങ്ങളൊന്നു നിവർന്നിരുന്നു.

ആർക്കാടീ നീ ഈമെയിലയച്ചത് ? ഞാനാരാഞ്ഞു.

സൂസൻ. സെക്രട്ടറി. ഞങ്ങടെ പള്ളീലാ വരുന്നേ!

ഞാൻ സഖാവ് ക്രിസ്തുവിന് ഒരു നേർച്ച നേർന്നു.

സൂസനെ വിളിച്ച് പ്രിൻ്റൗട്ട് എടുക്കാൻ പറയടീ! എൽസീടെ വിവരമില്ലായ്മ കണ്ട് ഞാനന്തം വിട്ടുപോയി! എവള് രക്ഷപ്പെടണേല് കർത്താവും പിന്നെ സകലമാന പുണ്യാളന്മാരും എടപെടേണ്ടി വരും.

പതിവില്ലാതെ ശങ്കരേട്ടൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടില്ല. പുള്ളീടെ വീട്ടിൽ ഫോണുമില്ലെന്ന് എൽസി പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ ആദ്യം വന്ന കസ്റ്റമറെ എനിക്ക് ഹാൻഡിൽ ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. പുള്ളീടെ ആവശ്യം വെഹിക്കിൾ ലോണാകുന്നു. കയ്യിൽ ആവശ്യമുള്ള ഒറ്റ രേഖ പോലുമില്ല… ഡോക്കുമെൻ്റുകളുടെ ലിസ്റ്റും കൊടുത്തിട്ട് അങ്ങേരെ ഞാൻ പറപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് സ്വന്തമായി സിസ്റ്റത്തിൽ ഞാനൊരു ലോഗുണ്ടാക്കിയിരുന്നത് അപ്ഡേറ്റു ചെയ്തു. അപ്പഴാണ് അടുത്ത കസ്റ്റമറിൻ്റെ ആഗമനം. ഒരാളല്ല, രണ്ടുപേരാണ്.

നല്ല പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന കഷണ്ടിയുള്ള ഒരു വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ മനുഷ്യനും കൂടെ ഒരു വെളുത്തുകൊഴുത്ത, നാൽപ്പതു നാൽപ്പത്തഞ്ചു മതിക്കുന്ന സ്ത്രീയും. പുള്ളീടെ നെഞ്ചിൻകൂട് ശ്വാസമെടുക്കുമ്പോൾ ഉയർന്നു താണു. ഞാൻ വരുന്നതും കാത്ത് മീറ്റിങ്ങ് മുറിയിൽ നിൽപ്പാണ്. നകുലനും ദേവകിയും.

ഇരുന്നാട്ടെ. ഞാൻ സ്വതേയുള്ള പരുക്കൻ സ്വരം ഇത്തിരി മൃദുവാക്കി.

കിഴവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ആ മഹിള ഒരു പൊതി മേശപ്പുറത്തു വെച്ചു. സാറേ, ഇത് ഇരുപതു പവനൊണ്ട്. കൊച്ചു കുട്ടികളുടെ പോലെയുള്ള സ്വരം. വശ്യമായ പുഞ്ചിരി. എത്ര ലോൺ കിട്ടും സാറേ?