ഗൗരി എന്ന സ്ത്രീയും ഞാനും [ഋഷി] 667

പറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് കാടുകേറി.

സമയം പോവുന്നതിൻ്റെ ഒപ്പം ഞാനുമങ്ങ് വളർന്നു. ആറടിപ്പൊക്കത്തിൽ…. എം ടിയുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ കൈകളിൽ കരുത്തു വന്നു നിറഞ്ഞു… ട്വൽത്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഇനി ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നാൽ ചെറുക്കൻ കൊലക്കുറ്റത്തിന് അകത്താകുമെന്ന് തന്തപ്പടിക്ക് പിടികിട്ടി. ഈയുള്ളവൻ വീട്ടിലുമായി. പിന്നെന്താ പണ്ടേ വീട്ടിലൊണ്ടായിരുന്ന നാണൂള്ളച്ചേട്ടൻ്റെ ലളിതവും രുചികരവുമായ ഭക്ഷണം ഞണ്ണാം. സുഖമായി ക്ലാസു കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒരുത്തനോടും ഒടക്കാതെ കഴിക്കാം…

അങ്ങനെ ഇന്തയിടത്തിലെത്തി. സുന്ദരമായ നഗരം. പഴയ നാടു ഭരിച്ച തമ്പുരാക്കന്മാരെപ്പറ്റി ഊമ്പിയ നൊസ്റ്റാൾജിയ ഒള്ള, വിവരമില്ലാത്തവരുടെ നഗരം. തങ്ങളാൽ കഴിയും വിധം മറ്റവനെ പാരവെയ്ക്കാൻ ആത്മാർത്ഥമായി ശ്രമിക്കുന്നവരുടെ നഗരം . ഈ നഗരത്തിൻ്റെ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞാലൊടുങ്ങില്ല.

സർക്കാർ വഹ കോളേജിലാണ് ഡിഗ്രിക്ക് ചേർന്നത്. പ്രസിദ്ധമായ വിദ്യാലയമാണ്. സങ്ങതിയെന്താന്നു വെച്ചാല് അതിനകം ഞാനെൻ്റെ ഫാവി ജീവിതം എങ്ങനാന്ന് ഒരൈഡിയ ഒണ്ടാക്കിയിരുന്നു. ഫിനാൻസ്. അതാണെല്ലാം. ഇതിനിടയിൽ പറയാൻ വിട്ടുപോയ ഒന്നുണ്ട്. ഞാനൊരൊറ്റയാനായിരുന്നു. സ്ഥിരം സംഘർഷങ്ങൾക്കിടയിൽ കൂട്ടുകാരേ ഇല്ലായിരുന്നു.

കോളേജിൽ ചുമ്മാ പോയി മുഖം കാട്ടുന്ന വേലയായിരുന്നു. തന്തിയാൻ വാങ്ങിത്തന്ന ബൈക്കിലാണ് സഞ്ചാരം. അന്നത്തെ യമഹാ. നൂറു സീസി. തെറ്റില്ലാത്ത വണ്ടി. എന്നും കാലത്തെണീറ്റ് ഓടാൻ പോവും. ഒരു മണിക്കൂറ്. പിന്നെ അരമണിക്കൂറ് പുഷപ്പ്സ്. പറ്റുന്ന ദിവങ്ങളിലെല്ലാം നഗരത്തിലെ നല്ല സ്വിമ്മിങ്ങ്പൂളിൽ കുറേനേരം. പിന്നെ വേണമെങ്കിൽ കോളേജ്. അല്ലേല് നല്ല ഭക്ഷണം കിട്ടുന്നയിടങ്ങൾ. ഒപ്പം അന്നത്തെ ലോക്കൽ ബാറുകൾ… അല്ലെങ്കിൽ മുറുക്കാൻ കടകളിൽ അന്നെല്ലാം കിട്ടിയിരുന്ന സാമാന്യം തരക്കേടില്ലാത്ത കഞ്ചാവു ബീഡികൾ. മൊത്തം ഉന്മാദം. രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞതറിഞ്ഞില്ല. പിന്നെ ശരിയായ അറിവു നേടുന്നത് കോളേജിനടുത്തുള്ള ഒന്നാന്തരം യൂണിവേർസിറ്റി ലൈബ്രറിയിൽ നിന്നുമായിരുന്നു.

ഒരുനാൾ പതിവു പോലെ എണീറ്റോടാൻ പോയി. ജൂൺ മാസം. മഴയില്ലെങ്കിൽ നെല്ലു പുഴുങ്ങണപോലെ നമ്മളെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന മാസം. സമയം കാലത്തഞ്ചര. മുക്കാൽമണിക്കൂർ ഫുട്ട്പാത്തിലൂടെ ഓടിയപ്പോൾ ആകെ വിയർത്ത് നനഞ്ഞുകുതിർന്നു. തിരികെ കിതച്ചുകൊണ്ടു നടന്നു. വെളുപ്പിനേ എണീക്കണ എന്നെപ്പോലെയുള്ള വിവരദോഷികൾക്കും വണ്ണം കുറയ്ക്കാനായി നടക്കാനിറങ്ങുന്ന അമ്മാവന്മാർക്കും അവരുടെ തടിച്ചി കെട്ടിയവളുമാർക്കും ഉപരി നല്ല കിണ്ണൻ ചരക്കുകളും… പല പ്രായങ്ങളിലും രൂപങ്ങളിലും… വഴിയിൽ കാണാം. അതുമൊരു പ്രോത്സാഹനം! ദൈവം സഹായിച്ച് എന്നെ ഇക്കൂട്ടങ്ങൾ അങ്ങവഗണിക്കാറാണ് പതിവ്. എനിക്കതൊരു പുതുമയല്ല താനും. അതുകൊണ്ട് പരാതിയുമില്ല!