ഗൗതമിയും സൂര്യനും 7 [Sooriya] 218

ഞാൻ നർമതയെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു അവിടുന്നു പുറത്തു പോയി എല്ലാവരും ഞങ്ങളെ നോക്കി അപ്പോൾ.

അവിടെ നിന്നു നേരെ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ പോയി. എന്നിട്ട് ഞാൻ അവളോടു ഒരു കാര്യം കൂടെ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ : നർമതാ നീന്നോട് ഇപ്പോ ഞാൻ ഒന്നും മറച്ചു വൈകാറു ഇല്ലാ.കാരണം നിന്നെ എനിക്കു അത്രക്കും ഇഷ്ട്ടമാ അതുകൊണ്ടു എനിക്കു നിന്നോടു ഒരു സത്യം പറയാൻ ഉണ്ടു.

സത്യത്തിൽ എനിക്ക് അവളെ ഇഷ്ട്ടമായിരുന്നു കോളേജിൽ അവൾ അന്നു ആദ്യമായി വന്ന ദിവസം തന്നെ. പിന്നെ ഞാൻ ഒരു കള്ളവും പറഞ്ഞു നിങ്ങളോട് എന്റെ നാട്ടിലെ ഒരു ഓൺ സൈഡ് പ്രണയത്തെ പറ്റി. അതു സത്യമായിരുന്നു പക്ഷേ അവൾ ഇന്നു ജീവനോടെ ഇല്ലടാ അവൾ മരിച്ചു പോയി അവൾക്കു ക്യാൻസർ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളു പോയാ പിന്നെ ഞാൻ ഡിപ്രേഷൻ അടിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോഴാ എന്റെ കസിൻ ചേട്ടൻ എന്നെ ഇവിടെ കോളേജിൽ ആക്കിയതു. അന്നു അവളെ കണ്ടപ്പോ എന്റെ മനസ്സിൽ സ്ട്രൈക്ക് ചെയ്തതു എന്റെ അഭിരാമിയെയാ.പറയാൻ പറ്റാതെ പോയാ എന്റെ പ്രണയത്തെയാ.

ഫർഹാനായിക്കു എന്റെ അഭിരാമിയുമായി നല്ലപോലെ രൂപ സാദൃശ്യം ഉണ്ടു. പക്ഷേ ഞാൻ ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ടു നടന്നു. ഗൗതമ്മിയോടും ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലാ. പറയാൻ ഒരു മടി ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായപ്പോ നിന്നോടെങ്കിലും എല്ലാ സത്യവും പറഞ്ഞു എന്റെ മനസിലെ ഭാരം ഇറക്കി വയ്ക്കാൻ തോന്നി. അതാ ഞാൻ നിന്നോടു പറഞ്ഞതു. കാരണം നിയാ എന്റെ ലൈഫ് പാർട്ണർ. നിന്നോടു എനിക്കു ഇനി ഒരു രഹസ്യവും മറച്ചു വൈകാൻ പറ്റില്ല നർമതാ എന്നു പറഞ്ഞു ഞാൻ കരഞ്ഞു.

അതു കേട്ടപ്പോൾ നർമതാ പറഞ്ഞു എങ്കിൽ ഞാൻ മാറിത്തരാം എന്നു.

ഞാൻ: no അതു മാത്രം പറ്റില്ല എനിക്കു.

നർമതാ : നീ വാ എന്നു പറഞ്ഞു എന്നെയും കുട്ടി താഴെ പോയി. അവിടെ അവരു ഞങ്ങളെയും കാത്തു നിൽക്കുകയാ എന്താ സംഭവിച്ചതു എന്നു അറിയാതെ. നർമത ഫർഹാനായും കുട്ടി അവിടുത്തെ മുറിയിൽ പോയി സംസാരിച്ചു അര മണിക്കൂറോളം.