ഗീതികയുടെ ഒഴിവ് സമയങ്ങൾ 20 [Smitha] 376

ചാക്കോ പരുഷമായി പറഞ്ഞു.
അയാള്‍ പുറത്തേക്ക് തലയിട്ടു.
പിന്നെ കതക് പൂര്‍ണ്ണമായും തുറന്നു.
ദേവൂട്ടി!
അകത്ത് കയറിയ ആളെക്കണ്ട് ഞാന്‍ അമ്പരന്നു.
അമ്പരന്ന്, ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ദേവൂട്ടി അകത്ത് കയറി.

“നീ എന്നാ തൊലി കാണിക്കാനാ ഇപ്പം ഇങ്ങോട്ട് വന്നെ?”

ചാക്കോ കലികയറി ചോദിച്ചു.

“ഞാനോ?”

അതെ സ്വരത്തില്‍ ദേവൂട്ടി തിരിച്ചടിച്ചു.

“അത് എന്തേലും ആകട്ടെ! നിങ്ങള് ഇവിടെ എന്നാ ഒണ്ടാക്കുവാ?”

“നീ ഇപ്പം പോ!”

“ഞാന്‍ പോകാം!”

കൈകള്‍ കെട്ടി നിഷേധഭാവത്തില്‍ അവള്‍ അയാളെ നോക്കി.

“ഗീതിക കൊച്ചമ്മയെ കണ്ടിട്ട്. എന്തിനാ എന്‍റെ പണി കളഞ്ഞേ എന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട്!”

അതെ സമയം ഗീതികയ്ക്ക് എന്തോ സംശയം തോന്നി.

അവള്‍ നിവര്‍ന്നു നിന്നു.
അവള്‍ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കതകിനടുത്തെക്ക് വന്ന് കാതോര്‍ത്തു.

“അല്ല! നിങ്ങള് ഇവിടെ എന്നാ കാണിക്കാന്‍ വന്നതാ?”

ദേവൂട്ടി ചോദിച്ചു.

“ദേവൂ! നിന്നോട് പറഞ്ഞത് കേക്ക്! നീ ഇപ്പം പോ!”

അയാള്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.

“എന്നോട് പോകാനോ? ഇവിടുന്നു പോകാനോ?”

ദേവൂട്ടി ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“എന്നുവെച്ചാ ഗീതികകൊച്ചമ്മ നിങ്ങക്ക് എന്നാ ഈ വീട് നിങ്ങടെ പേര്‍ക്ക് എഴുതിത്തന്നെ, എന്നോട് പോകാന്‍ പറയാന്‍?”

“നീ മേടിക്കും കേട്ടോ! എടീ പോകാന്‍!”

അയാള്‍ കയ്യുയര്‍ത്തി.

“ശെടാ! എന്നെ ഇവിടുന്നു പറഞ്ഞുവിടാന്‍ നിങ്ങക്ക് എന്നാ ഇത്ര തിടുക്കം?”

അവള്‍ അയാളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.

“കൊച്ചമ്മേടെ വീടിനകത്ത് നിങ്ങളോ? എന്നുവെച്ചാല്‍ …എന്‍റെ ഈശ്വരാ!”

അവള്‍ തലയില്‍ കൈ വെച്ചു.

“നിങ്ങള് ഇവിടെ മോട്ടിക്കാന്‍ കേറീത് ആണോ? ഈശ്വരാ നിങ്ങക്ക് മോഷണോം ഉണ്ടോ!”