ഗീതികയുടെ ഒഴിവ് സമയങ്ങൾ 20 [Smitha] 391

“കൊച്ചമ്മേ!”

അവസാനം ദേവൂട്ടി വിളിച്ചു.
ഗീതികയില്‍ നിന്നും പ്രതികരണമുണ്ടാകാതെ വന്നപ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖഭാവം മാറി.
ദേഷ്യം ഇരച്ചെത്തി.
പിന്നെ അവള്‍ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.
ചാക്കോ അത് കണ്ട് ദേവൂട്ടിയുടെ അടുതെത്തി.
അവളുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.

“അപ്പം…”

വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് ഗീതിക പറഞ്ഞു.

“അപ്പം നിങ്ങളെന്നെ സൂപ്പറായി ഊമ്പിക്കുവാരുന്നു അല്ലെ?”

പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നതും അവള്‍ കൈ ചുരുട്ടി ചാക്കോയുടെ നെഞ്ച് നോക്കി ഒരിടി ഇടിച്ചു.

“ഹ! എന്നാടി ദേവൂട്ടി ഇത്!”

വേദനിച്ചെങ്കിലും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചാക്കോ പറഞ്ഞു.

“ഇക്കാലമത്രയും … ഹോ! ഈശ്വരാ…”

അവള്‍ പതം പറഞ്ഞു കരയാന്‍ തുടങ്ങി.

“എടീ വിട്ടുകളയെടി…”

അയാള്‍ അവളുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.
അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ ഉമ്മവേക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ ദേവൂട്ടി അകന്നു മാറി.

“തൊടരുത് എന്നെ! പട്ടീ!”

അവള്‍ ചീറി.

“എന്നതൊക്കെ ചക്കര വര്‍ത്താനം ഒക്കെയാ എന്നോട് പറഞ്ഞെ! ഹോ!”

“ഞാന്‍ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഉള്ളത് തന്നെയാ എന്‍റെ ദേവൂട്ടി!”

ചാക്കോ വീണ്ടും അവളുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.

“എന്നോട് പറഞ്ഞത് എന്നതാ? എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ എന്‍റെ കെട്ട്യോനെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍? എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ നിങ്ങള് എന്നെ നോക്കൂന്ന്! ഇല്ലേ? പറഞ്ഞില്ലേ?”

“പറഞ്ഞതാ,”

ചാക്കോ പറഞ്ഞു.

“അത് തന്നെ ഇപ്പഴും പറയുന്നു! ആ കുടിയന്‍ തെണ്ടിയെ ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് തന്നെയാ! നിന്നെ നോക്കൂന്നും പറഞ്ഞത് ഉള്ളത് തന്നെയാ! അതിനെന്നാ ഇപ്പം സംശയം?”

ഗീതികയുടെ മുഖത്ത് കടുത്ത ദുഃഖം ഉരുണ്ടുകൂടുന്നത് മറ്റാരും കണ്ടില്ല.
ഫീഡില്‍ നിന്നും എനിക്കത് വ്യക്തമായി കാണാം.
ദേവൂട്ടിയോടു വീണ്ടും സ്നേഹവും വിശ്വസ്ഥതയും പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതും അവളെ സന്ത്വനിപ്പിക്കുന്നതും അവളുടെ മുഖത്ത് അസൂയയുടെ നിഴല്‍ വീഴ്ത്തി.
താന്‍ അയാള്‍ക്ക് വെറും ഊക്കുപകരണം മാത്രമാണ് എന്നയാള്‍ ചിന്തിക്കുന്നു എന്ന് ഗീതികയ്ക്ക് മനസ്സിലായി.