“എല്ലാ സാധനങ്ങളും എടുത്ത് ചാക്കോച്ചേട്ടൻ ഒരു വലിയ സഞ്ചിയിൽ വെച്ചു. എന്നിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു. ലിഫ്റ്റ് വരെ പോകാൻ എന്നെ സഹായിക്കാം ..ലിഫ്റ്റീന്ന് വീട്ടിലേക്കും. ചാക്കോച്ചേട്ടന്റെ കയ്യേ പിടിച്ച് കസേരേന്ന് എഴുന്നേക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു. അപ്പഴേക്കും വേദന കൊറഞ്ഞൂന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചത്. പക്ഷെ എന്നാ ചെയ്യാനാ ചേട്ടാ, വേദന മുമ്പത്തേക്കാളും കൂടിയാരുന്നു! അതുകൊണ്ട് ചാക്കോച്ചേട്ടന്റെ കയ്യേ പിടിച്ച് ഒക്കിയൊക്കി ഒറ്റക്കാലിൽ ലിഫ്റ്റിന്റെ നേരെ ഞാൻ നടന്നു…”
“അയാൾക്ക് അപ്പം ഭയങ്കര ചമ്മലൊക്കെ ആയിരിക്കുവായിരിക്കും അല്ലെ?”
ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“എന്നാലും നല്ല പൊക്കം ഒക്കെ ഒള്ളത് കൊണ്ട് നിന്നെ അയാള് ഈസിയായി പിടിച്ചോണ്ട് നടന്നു കാണും. ഒരുകൈകൊണ്ട് നിന്നേം മറ്റെ കൈയിൽ സാധനോം!”
ഞാൻ അയാളെ പല പ്രാവശ്യമൊന്നും കണ്ടിട്ടിലായിരുന്നെകിലും അയാളുടെ രൂപം എന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു.
“ഹ്മ്മ്!!”
ഗീതിക മൂളി.
അവളുടെ ശ്വാസഗതി കൂടുന്നുണ്ടോ?
ഞാൻ സംശയിച്ചു.
“ഒരു കയ്യിൽ അത്രേം സാധനോം മറ്റേക്കൈകൊണ്ട് എന്നേം ..ഈസിയായിട്ടാ ചാക്കോ ചേട്ടൻ അതൊക്കെ മാനേജ് ചെയ്തേ! ”
ഗീതികയുടെ മുഖത്ത് അദ്‌ഭുതം നിഴലിടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
“എന്തായാലും …ലിഫ്റ്റിൽ വെച്ച് ..എന്നെ ശരിക്ക് നിർത്താൻ നോക്കുന്നതിനിടയിൽ …അന്നേരം …എന്റെ ..എന്റെ മൊലേൽ വിരൽ ഒക്കെ ഒന്ന് ഞെങ്ങിയത് പോലെ ..അതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി …അറിഞ്ഞോണ്ട് അമർത്തുന്ന പോലെ..”
അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നിയതെന്താണ്?
ദേഷ്യം വരുന്നില്ലല്ലോ!
അസൂയ?
അതുണ്ട്.
പക്ഷെ…
അരക്കെട്ടിൽ ഒരിളക്കമുണ്ടോ?
“നീയപ്പം കൈ വിടീച്ചില്ലേ?”
“നേരെ നിലത്ത് നിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഞാനോ?”
എന്തൊരു ചോദ്യമാണ് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.
“മാത്രവല്ല അയാള് അത്രേം ഹെൽപ്പ് ഒക്കെ ചെയ്തിട്ട്! ഞാൻ പക്ഷെ കൈ വിടുവിച്ചു ..അയാടെ കയ്യുടെ മേത്ത് വേച്ച് പതിയെ അനങ്ങാൻ നോക്കി…”
“നീയെന്ന അന്നേരം ഇട്ടിട്ടിരുന്നെ?”
