ഗോൾ 6 [കബനീനാഥ്] 932

സുഹാന പൊട്ടിയടർന്ന് ജ്വലിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

“”ന്റെ സ്വന്തം ആങ്ങള ചെയ്ത തെറ്റിന് ഞാൻ ആരോടു പറയാൻ…….?….””

“” മോളേ……….””

മതി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അബ്ദുറഹ്മാൻ വിളിച്ചു…

“”ങ്ങക്കും എല്ലാം അറിഞ്ഞുകൂടെ ഉപ്പാ……………”

സുഹാന അബ്ദുറഹ്മാനു നേരെ തിരിഞ്ഞു…

അയാൾ ദൃഷ്ടികൾ മാറ്റിക്കളഞ്ഞു…

“” സല്ലുവും എന്നോട് മിണ്ടിയിട്ട് മാസങ്ങളായി… “”

സുഹാന തുടർന്നു…

സൽമാനെ സുൾഫി നോക്കിയതും അവൻ മുഖം കുനിച്ചു………

“ ഇനിയും ന്റെ കുട്ടി ന്നോട് മിണ്ടാതിരുന്നാൽ……..””

കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളമെത്തിയ സുഹാന ഒന്ന് ശ്വാസം ഏങ്ങിവലിച്ചു……

“” ഞാനുള്ളപ്പോൾ ന്റെ കുട്ടിയെ ആരും ഒന്നും പറയണ്ട… ന്റെ മുന്നിൽ വെച്ചും വേണ്ട………. “

സല്ലുവിന്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു…

“” കുടുംബത്തിൽ പെടാത്ത ഒരാള് വണ്ടീലുണ്ടായിപ്പോയി… അല്ലേൽ അപ്പോ ഞാൻ മറുപടി കൊടുത്തേനേ………..””

“” മതി……..”

സുൾഫി അവൾക്കടുത്തേക്കു വന്നു……

“” ഓള് പറഞ്ഞത് ഇയ്യ് കാര്യാക്കണ്ട… …. “

സുൾഫി, അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

“” അതേ ഇക്കാക്കാ………. അവസാനം എല്ലാർക്കും ഇതേ പറയാനുണ്ടാകൂ…… കാര്യാക്കണ്ടാന്ന്… …..””

സുഹാന തട്ടമെടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു…

“”ന്റെ കുട്ടി, നാടു വിട്ടാലും വല്ലതും ചെയ്തു പോയാലും അവസാനം എല്ലാർക്കും ഇതേ പറയാനുണ്ടാകൂ… ….””

സുൾഫിയും അബ്ദുറഹ്മാനും ഒരു നടുക്കത്തിൽ മുഖമുയർത്തി…..

“” നഷ്ടം നിക്ക് മാത്രാ…….. നിക്ക് മാത്രം… ….””

വീണ്ടും ഒലിച്ചു തുടങ്ങിയ മിഴികളോടെ സുഹാന സല്ലുവിനെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു…

“” കാരണം ഓനെ നൊന്തുപെറ്റത് ഞാനാ……. “

“” ഉമ്മാ……..””

വിങ്ങിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് സല്ലു അവളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമണച്ചു……

“” ഓനെ ശാസിക്കാനും ഞാൻ മതി… …. “

സുഹാന സല്ലുവിനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് കൂട്ടിച്ചേർത്തു………..

 

(തുടരും……..)

 

The Author