ഗോൾ 7 [കബനീനാഥ്] 768

അവനും ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു……

“”ന്ത്… ….?””

“”ങ്ങളെന്നും തരണത്…””

അവൻ മുഖം കുനിച്ചു……

“” അലമാരീലും തലക്കണക്കടീലും നോക്ക്… …. “

അവളൊന്നു  ബലം പിടിച്ചു..

“”ങ്ങളു തരണുണ്ടേ താ… …. “

അവൻ കെറുവിച്ചു…

സുഹാനയിൽ നിന്ന് അനക്കമൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്നതും അവൻ എഴുന്നേറ്റു..

“” ഞാൻ പോണ്… …. “

അവൻ വാതിൽക്കലേക്ക് നീങ്ങിയതും അവൾ എഴുന്നേറ്റു….

“”ടാ…… “

സല്ലു വാതിലിനടുത്ത് നിന്നു… പക്ഷേ മുഖം തിരിച്ചില്ല…

സുഹാന , പതിയെ, അവന്റെ കഴുത്തിൽ കൈ ചുറ്റി പുറത്തേക്ക് മുഖമണച്ചു…

.”” ആൾക്കാരെ കാണിക്കാനല്ലേ ഇയ്യിന്ന് കാണിച്ച കോപ്രായമൊക്കെ… ?””

“” അതു കൊണ്ടായിരിക്കും ഉറക്കം വരുന്നൂന്ന് പറഞ്ഞു പോന്നത്… “

“ ങ്ങും… ….”

“” കുട്ടികളെ പഞ്ചാരയടിക്കാനാ ഷോപ്പിൽ ഗിഫ്റ്റിറക്കുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞതോ… ?””

“ അത് ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ… …. “

സുഹാന അവന്റെ പുറത്തു കവിളിട്ടുരുട്ടി…

“ ചുമ്മാതൊന്നുമല്ല…… ങ്ങക്ക് ന്നെ ഇപ്പോഴും സംശയം തന്നാ……………”

ഒരു മിന്നൽ സുഹാനയുടെ ഹൃദയത്തിലുണ്ടായി…

സല്ലു തിരിഞ്ഞതേയില്ല…

അവന്റെ മുഖം കണ്ടില്ലെങ്കിലും നെഞ്ചിടിപ്പ് സുഹാനയ്ക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു …

“”മെസ്സിയെ കൊണ്ടുവരാൻ കാശില്ലാന്നുള്ളത് സത്യമാ… ആളെക്കൂട്ടാനാണെങ്കിൽ നിക്കാ, റോസിനെ വിളിക്കാരുന്നേല്ലോ…….””

സുഹാന അറിയാതെ തന്നെ അവന്റെ പുറത്തു കിടന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു പോയി…

“” പക്ഷേ, അതിനപ്പുറം ന്നെയോർത്ത് കരഞ്ഞ ങ്ങക്ക് , നിക്കാവുന്ന സന്തോഷം തരാൻ നോക്കി… അത് ആരുടെയും മുന്നിൽ ആരുമാകാനല്ല… …. “

ഒരുലച്ചിൽ അവളിലുണ്ടായി……….

അവളറിയാതെ തന്നെ അവന്റെ പുറത്തു നിന്ന് മുഖമുയർത്തിപ്പോയി…

ഹൃദയത്തിന്റെ വിറയൽ ശരീരത്തിലേക്ക് പടർന്നു..

അതു സല്ലു അറിഞ്ഞിരിക്കുമെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു…

“ പക്ഷേ, ഇങ്ങളെന്നെ കാണുന്നത് പഴയ .കാര്യം മനസ്സിൽ വെച്ചു തന്നാ………… “

സല്ലു പറഞ്ഞതും മുന്നോട്ടാഞ്ഞു…….

ഒറ്റയടിക്ക് , അഭയം നഷ്ടമായതു പോലെ അവളൊന്നു വേച്ചു നിന്നു……

“” സല്ലുവും മനുഷ്യനാണുമ്മാ……. “

അവൻ കോറിഡോറിലൂടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ മുറിയിലേക്ക് കയറിപ്പോയി …

മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു തന്നെ കിടന്നിരുന്നു…

പകൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സന്തോഷമത്രയും ഒറ്റയടിക്ക് ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു…

The Author