ഹരികാണ്ഡം 7 [സീയാൻ രവി] [Climax] 175

വേനലവധിക്കു അമേരിക്കയിലേക്കു പോയ വസുമതി ടീച്ചർ അടുത്ത വർഷമേ എത്തുകയുള്ളൂ എന്ന് അവധിക്കു പോകുന്നതിന് മുമ്പേ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് രാജിയെ കാണുന്നതിനും ഒരു സാഹചര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ എൻ്റെ ജോലിയിലേക്കും പിന്നെ നിർമല ചേച്ചിയും കമലയിലേക്കും ഒതുങ്ങിക്കൂടി..

പിറ്റേ ഞായാഴ്ച കമല പായസവുമായി മുകളിലേക്ക് വന്നു.. കൂടെ ധന്യയുണ്ട്.. എന്താ വിശേഷം, ഞാൻ ചോദിച്ചു. ധന്യയുടെ ബിരുദാനന്ത ബിരുദത്തിൻ്റെ റിസൽറ്റ് വന്നു. നല്ല മാർക്കോടെ പാസ്സായിട്ടുണ്ടത്രേ. ഒരു അഭിനന്ദനവും കൊടുത്ത് ഞാൻ പായസ്സപ്പാത്രം കാലിയാക്കി. ബകൻ എന്നും പറഞ്ഞ് ധന്യ ചിരിരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നീ പോടീ.. മാഷിനിനിയും വേണോ എന്ന് കമല, ഞാൻ മൂളിയതും ധന്യയെ താഴേക്കോടിച്ചു. പിന്നെയും പാത്രം നിറക്കാൻ. വയർ നിറയെ പായസ്സവും കുടിച്ച് അമ്മയോടും മോളോടും കുറച്ചു കത്തിയും വെച്ച് ഞായറാഴ്ച സായംകാലം കഴിഞ്ഞു.

പിന്നെയും ദിനങ്ങൾ ഇരുണ്ടു വെളുത്തു.. ഒരു രണ്ട് മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞ് ഒരു ദിവസം സ്കൂൾ കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലേക്ക് വന്നു കുളികഴിഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ. താഴെ ആരോ ഉച്ചത്തിൽ ഒച്ചയടുക്കുന്നതിൻ്റേയും കരയുന്നതിൻ്റേയും ശബ്ദം. കമലയാണെന്നു തോന്നി, വേഗം തുണി മാറി ഓടി താഴേക്കു ചെന്നു..

അടുക്കളപ്പുറത്ത് കമലയിരുന്ന് കരയുന്നുണ്ട്, രാജേഷ് മുറ്റത്തിൻ്റെ മതിലിൽ ചാരി നിൽക്കുന്നു, സോമൻ സാറുമുണ്ട് മുറ്റത്ത്, വാതിൽക്കൽ ധന്യ ആകെ വിളറി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. നിർമല ചേച്ചി കമലയെ എന്തോ പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. എനിക്കു കാര്യം ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. ഞാൻ എല്ലാവരുട്ടെയും മുഖത്തു മാറി മാറി നോക്കി. എന്നെ കണ്ടതും കമലയുടെ കരച്ചിലിൻ്റെ കാഠിന്യം കൂടി.. എന്താ എന്തു പറ്റി എന്ന എൻ്റെ ചോദ്യത്തിനൊരു വിറയലുണ്ടായിരുന്നു.