ഹരികാണ്ഡം 7 [സീയാൻ രവി] [Climax] 175

കമലയോടൊന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല, പാവം കരച്ചിൽ അടക്കിയെങ്കിലും നിർത്താതെ മൂക്കു പിഴിയുന്നുണ്ട്. ധന്യയ ഒന്നു നോക്കി. ആകെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവവും ഇല്ലാതെ അവൾ ഇരിക്കുന്നതു കണ്ട് ഭയം തോന്നി… ഞാൻ ഡ്രെസ്സ് മാറി വന്നു നിർമല ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞു… ഇവരെ വീട്ടിൽ വിടണ്ട, ഞാൻ വന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം. ചേച്ചി തലയാട്ടി. രാജേഷിനേയും പുറകിൽ കയറ്റി ഞാൻ ടൗണിലേക്ക് വിട്ടു.

ടൗൺ തുടങ്ങുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പാണ് സനീഷിൻ്റെ തയ്യൽക്കട. ചെല്ലുമ്പോൾ കടയിൽ വലിയ തിരക്കില്ല, ഞാൻ ഒറ്റക്കാണ് കടയിലേക്ക് കയറിയത്,

ആരാ സനീഷ്, എൻ്റെ ശബ്ദം അല്പം പരുഷമായിരുന്നു. ഞാനാ, എന്താ വേണ്ടത്.. ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ മറുപടി തന്നു… ഒന്നു പുറത്തേക്കു വന്നേ… ഒരത്യാവശ്യ കാര്യം സംസാരിക്കാനുണ്ട്… ദാ വരുന്നു, ഇതൊന്ന് പൊതിഞ്ഞ് കൊടുത്തോട്ടെ, അവൻ കൈയ്യിലിരുന്ന മടക്കിയ തുണികൾ പൊതിയാൻ തുടങ്ങി. അതു വാങ്ങാൻ വന്ന ആൾക്ക് പൊതിയും കൊടുത്ത് കാശും വാങ്ങി അവൻ വെളിയിലേക്കു വന്നു. ഞാൻ വാതിൽക്കൽ കാത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു…

ആരാ മനസ്സിലായില്ല. ഞാൻ ഹരി, ഒരു സ്കൂൾ മാഷാണ്… അങ്ങോട്ട് മാറിനിന്ന് സംസാരിക്കാം. ഞാൻ കുറച്ചുമാറി സ്കൂട്ടർ ഒതുക്കിയിടത്തേക്ക് അവനേയും കൂട്ടി നടന്നു. അവിടെ നിൽക്കുന്ന രാജേഷിനെ കണ്ട് അവന് കാര്യം മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാകണം. നടക്കുന്നതിനിടക്കൽ ഒരു സംശയ ഭാവത്തിൽ അവൻ എന്നെ നോക്കി.

സ്കൂട്ടറിനടുത്തെത്തിയതും അതുവരെ ജീവശ്ശവം പോലെ നിന്ന രാജേഷ് കൈവീശി സനീഷിനിട്ട് ഒന്നു പൊട്ടിച്ചു.. അവൻ്റെ കുത്തിന് പിടിച്ച് ഒന്നുലച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു.. നീ എന്തിനാടാ എൻ്റെ ചേച്ചിയെ പറ്റിച്ചേ… ചോദിച്ചു തീർന്നതും രാജേഷ് കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു. സനീഷ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ പ്രതികരിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ രാജേഷിനെ നോക്കി നിന്നു. അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തുമുള്ള ആൾക്കാർ ഒക്കെ നോക്കുന്നു.. അടുത്തേക്ക് വന്നവരോടു ഞാൻ പറഞ്ഞു… കൂട്ടുകാരാണ്, കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല…. അടി കാണാൻ വന്നവരൊക്കെ നിരാശയോടെ മടങ്ങി…