ഹര്‍ത്താല്‍ ഭാഗ്യം [Master] 482

“അതെ, പക്ഷെ സ്കൂളില്‍ പോകാതിരിക്കാന്‍ പറ്റില്ല”

ഞാന്‍ മൂളി. രൂപയെ ഇറക്കിയിട്ട്‌ ഞാന്‍ നേരെ പാര്‍ക്കിലേക്ക് വിട്ടു. അവള്‍ ഇവിടേക്കാണ് വരുന്നതെങ്കില്‍ അതറിയണം; ഭാഗ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ അവളിന്ന് വരും. ഞാന്‍ പാര്‍ക്കിന്റെ കവാടത്തിനു സമീപം ബൈക്ക് നിര്‍ത്തി, ഹെല്‍മറ്റ് തലയില്‍ നിന്നും ഊരാതെ അവളെയും കാത്ത് നിന്നു. വരും എന്നെനിക്ക് വലിയ ഉറപ്പൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരു ശ്രമം; കാരണം അമൃതയുടെ മലര്‍ന്നു ചുവന്ന ചുണ്ട് എന്നെ അതിയായി കൊതിപ്പിച്ചിരുന്നു. അതെനിക്ക് ചപ്പണം; അവളുടെ പൂറിന്റെ സ്വാദും എനിക്കറിയണം.

എന്റെ ഊഹം തെറ്റിയില്ല. ഏതാണ്ട് പതിനൊന്നുമണി ആയപ്പോള്‍ ഒരു ചുവന്ന മാരുതി സ്വിഫ്റ്റ് കാര്‍ പാര്‍ക്കിന്റെ മുന്‍പിലെത്തി. ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്‍ നിന്നും ഏതാണ്ട് പതിനെട്ടോ പത്തൊമ്പതോ വയസു പ്രായമുള്ള ഒരു ചോക്കലേറ്റ് പയ്യനും, മറുഭാഗത്ത് നിന്നും അമൃതയും പുറത്തിറങ്ങി. അവളെ കണ്ടപാടെ എന്റെ രക്തയോട്ടം റോക്കറ്റ് വേഗത്തിലായി. ശരീരത്തോട് ഒട്ടിക്കിടക്കുന്ന ഒരു ചുരിദാര്‍ ധരിച്ചിരുന്ന അവളുടെ ലെഗിന്‍സ് പൂര്‍ണ്ണമായും പുറത്ത് കാണാമായിരുന്നു. അപാര വണ്ണമുള്ള, വടിവൊത്ത തുടകള്‍. കൊഴുത്ത വെണ്ണക്കൈകള്‍ ഏതാണ്ട് പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നം. ചോര കിനിയുന്ന കീഴ്ചുണ്ട് ചുവന്ന നാവുനീട്ടി നക്കി, അവന്റെയൊപ്പം അവള്‍ പാര്‍ക്കിലേക്ക് നടന്നു.

“കഴപ്പിപ്പൂറി ഇന്നും വന്നടാ അളിയാ. അവന്റെ ഒടുക്കത്തെ ഭാഗ്യം” എന്റെ അടുത്തു നിന്നിരുന്ന രണ്ടു വായീ നോക്കികളില്‍ ഒരുവന്‍ അപരനോട് പറഞ്ഞു. അവന്മാരുടെ കണ്ണുകള്‍ അമൃതയുടെ തെന്നിക്കളിക്കുന്ന ഉരുണ്ട ചന്തികളിലായിരുന്നു.

“അവള്‍ടെ കൂതിയെങ്കിലും ഒന്ന് കിട്ടീരുന്നേല്‍..”

“ഇവക്ക് ചെക്കന്മാരെയാ ഇഷ്ടം. ഏതോ വല്യ വീട്ടിലെ കഴപ്പിയാ. ഭര്‍ത്താവ് ശരിക്ക് ഊക്കികൊടുക്കുന്നുണ്ടാവില്ല..അതാ”

ഞാന്‍ റിക്കോഡ്‌ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന വീഡിയോയില്‍ അവന്മാരുടെ സംസാരവും പതിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു; അമൃതയും പയ്യനും കാറില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി പാര്‍ക്കിലേക്ക് കയറുന്നത് എനിക്ക് കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നിന്നവന്മാരുടെ മുഖങ്ങളും ഞാന്‍ തന്ത്രപൂര്‍വ്വം ക്യാമറയിലാക്കി. അവര്‍ ഉള്ളിലേക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ബൈക്ക് വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടു; ഇന്നിനി കോളജില്‍ പോയിട്ട് കാര്യമില്ല. അമൃതയെ ഓര്‍ത്ത് എനിക്കൊരു വാണം വിടണമായിരുന്നു.

രണ്ടു ദിവസങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കോളജില്‍ പോയി. മൂന്നാമത്തെ ദിവസം ഞാന്‍ നേരെ പോയത് അമൃതയെ കാണാനായിരുന്നു. ഇനി അവളെ കാണുന്നതിന് എനിക്ക് പ്രശ്നം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഹര്‍ത്താലിന്റെ അന്ന് രൂപയെ കൊണ്ടുവിടാന്‍ വന്ന സമയത്ത് മാത്രമാണ് അവളെന്നെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്. മിക്കവാറും എന്റെ മുഖം മനസിലുണ്ടാകും അവള്‍ക്ക്; മറന്നു കാണാനിടയില്ല.