ഹലോ [ഋഷി] 450

മുത്തശ്ശിയാണ് ചേച്ചീടെ ഒരേയൊരു മോളെ കെട്ടിച്ചു വിട്ടത്. അതീപ്പിന്നെ കൊറച്ചു ദൂരെ വടക്കുള്ള അവരടെ കൊച്ചു വീടു വാടകയ്ക്കു കൊടുപ്പിച്ചിട്ട് മുത്തശ്ശി വിളിച്ചോണ്ടു വന്നതാണ്. ഏതോ തൊട്ടുകൂടായ്മയായിരുന്നല്ലോ എന്നോട്! അപ്പോ ഞാൻ വീട്ടില് വരുമ്പോഴെല്ലാം എന്റെ ഭാരം ചേച്ചിയെ അങ്ങേൽപ്പിക്കുകാരുന്നു.

ചേച്ചി വന്നേപ്പിന്നാ അവധിക്ക് വീട്ടിൽ വരാൻ കൊറച്ചേലും ഇന്ററസ്റ്റു വന്നത്. ചോറു വെളമ്പിത്തരാനും, തുണികള് കഴുകി തേപ്പിച്ചു തരാനുമൊക്കെ ചേച്ചിയൊണ്ടാരുന്ന്.

ഓഹോ! അപ്പോ നിന്റെ രമണിച്ചേച്ചി നിന്നെ കൊഞ്ചിച്ചു വഷളാക്കി, അല്ലേടാ?

എന്റെ ടീച്ചറേ! ഞാമ്പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ? പുള്ളിക്കാരി ഒരു തനി നാട്ടുമ്പുറത്തുകാരി ആയിരുന്നെന്നേ! കൊഞ്ചിക്കലും, വാത്സല്ല്യപ്രകടനോം.. അങ്ങനെയൊന്നുമില്ലാരുന്നു. എന്നിൽ ഞാൻ വീട്ടീ വരുമ്പോഴെല്ലാം ഒരു കരുതലുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാം നോക്കീം കണ്ടും ചെയ്തു തരും. ചേച്ചിയാണ് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി നടക്കാനും, ആളുകളോടു മിണ്ടാനും, അവിടത്തെ വായനശാലയിൽ ചേരാനും ഒക്കെ എനിക്കൊരു ധൈര്യവും ഐഡിയയുമൊക്കെ തന്നത്. ഒന്നുമങ്ങ് നിർബ്ബന്ധിക്കുകേലാ. ചെല സൂചനകളൊക്കെ തരും… എന്നാലും ആ സ്നേഹമാണ് എന്നെ കൈപിടിച്ചു നടത്തിയത്.

പിന്നെപ്പഴാടാ നിന്റെ ചേച്ചിയോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ വേറേ ഫീലിങ്സൊക്കെ ഒണ്ടായേ? മീനാമ്മയുടെ സ്വരം നനുത്തിരുന്നു…

അത്… കൃത്യമായി പറയാൻ പറ്റില്ല.. പത്തിലായപ്പോ ബോർഡിങ്ങിൽ ഒരു പുതിയ പയ്യൻ വന്നു. ജോസഫ്. നേരത്തെ അവനെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടൊണ്ടായിരുന്നു… വേറേ ക്ലാസ്സില് നന്നായി പഠിക്കുന്ന ചെക്കനായിരുന്നു. അപ്പന് ട്രാൻസ്ഫറായപ്പോ സ്ക്കൂളു മാറണ്ടല്ലോന്നു കരുതി ബോർഡിങ്ങിലാക്കീതാ. അവനാണ് കൊച്ചുപുസ്തകങ്ങളും, തുണ്ടു കഥകളും, തുണിയുടുക്കാത്ത പെണ്ണുങ്ങളുടെ പടങ്ങളുമുള്ള മായാലോകം എന്നെ കർട്ടൻ മാറ്റി കാട്ടിത്തന്നത്. അതു വരെ ഒതുങ്ങിക്കഴിയുന്ന എന്നോട് ആരുമധികം സംസാരിക്കാനൊന്നും വരത്തില്ലായിരുന്നു. അവനെന്റെ റൂം മേറ്റായി. പതിയെ ഞങ്ങളു തമ്മിൽ കൂട്ടായി.

വാണമടിച്ചു നോക്കണം എന്നൊണ്ടായിരുന്നു. കുണ്ണ… ഓ… സോറി…

ഹഹഹ…എടാ മോനൂ! ഞാൻ നിന്നേക്കാളും കൊറച്ചോണം കൂടുതലുണ്ടതല്ലേ! നിയ്യ് എന്തുവേണേലും പറഞ്ഞോടാ… മീനാമ്മ ഫോണിലൂടെയുള്ള ചിരി നിർത്തിയെങ്കിലും പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നി.

ആ… നല്ല മുതിർന്ന പെണ്ണ്! എവടാരുന്നു ഇതു വരെ? ഞാനും ചിരിച്ചു… അപ്പോ കുണ്ണയൊക്കെയങ്ങു പൊങ്ങി വരുമെങ്കിലും കൈപ്രയോഗം നടത്തിയില്ല. ജോസഫ് ചിരിക്കുമെങ്കിലും എന്നെ കളിയാക്കാറില്ലായിരുന്നു. അവന്റെ കട്ടിലിൽ ഇത്തിരി തിരിഞ്ഞിരുന്ന് കൂളായി വാണമടിക്കാൻ അവനൊരു മടിയുമില്ലായിരുന്നു.

എന്നിട്ടെന്തായെടാ? നീ കാര്യത്തിലേക്ക് വാടാ. ആ സ്വരത്തിൽ അക്ഷമ കലർന്നു…

ഞാൻ ബിയർ ഒരു വലി കൂടി വലിച്ചു. ഒരേമ്പക്കം വിട്ട് ചാരിയിരുന്നു… എങ്ങിനെയാണ് മാരന്റെ കാലടികൾ പതുങ്ങി വന്ന് ജീവിതത്തിൽ തിരനോട്ടം നടത്തിയത്?