ഹലോ [ഋഷി] 449

വിളമ്പിത്തരുമ്പോഴുമൊക്കെയുള്ള ചുരുക്കം സമയങ്ങളിൽ ചെറിയ ചോദ്യങ്ങളും എന്റെ മറുപടികൾ ശ്രദ്ധയോടെ കേൾക്കുകയും… ഇനിയെങ്ങോട്ടു തിരിയണം എന്നുള്ള കാര്യത്തിൽ എനിക്കിത്തിരി സീരിയസ്നെസ്സു വന്നു. ഏതായാലും പ്ലസ്ടൂവിന് അവിടെത്തന്നെ തുടരാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു. കഴിഞ്ഞ കൊല്ലമാണ് പ്ലസ് ടൂ അവിടെത്തുടങ്ങിയത്. കണക്കും സയൻസുമൊക്കെ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ആയിരുന്നില്ല. എന്നാലും അതൊന്നും എന്നെയൊട്ടും ആകർഷിച്ചിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ഹ്യൂമാനിറ്റീസെടുത്തു… ഇംഗ്ലീഷ് ലിറ്ററേച്ചർ, ജേർണലിസം… അങ്ങനെ… വേണുവച്ഛൻ പതിവുപോലെ വന്നൊപ്പിട്ടു തന്നു.

പിന്നെ മോളിലെ വരാന്തയിൽ നിന്നും നേരെ താഴേക്ക് വരാനൊരു പഴയ തടിയുടെ ഏണിയുണ്ടായിരുന്നു. അത് അടുത്തു പുതുക്കിയിരുന്നു. അപ്പോൾ എന്റെ ജീവിതം കൊറച്ചൂടെ സുഖമായി…

എന്നിട്ടെന്തായെടാ ? മീനാമ്മേടെ ആകാംക്ഷ!

ഹഹഹ…ചിരിയടക്കാനായില്ല.

ഡാ ചെക്കാ അങ്ങോട്ട് വന്നു ഞാൻ നിന്റെ ചന്തീലെ തോലു നുള്ളിയെടുക്കും! ഇരുന്നു പല്ലിളിക്കാണ്ട് കഥപറയടാ!

ആ ….. ഏതായാലും പ്ലസ്ടൂവിലായപ്പഴേക്കും ഫ്രീഡമായി. ബോർഡിങ്ങിൽ നിന്നും വെളിയിലെ ഒരു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മാറി. ഭാഗ്യത്തിന് ജോസഫ് എന്റെയൊപ്പമൊണ്ടായിരുന്നു… അവൻ സയൻസ് ഗ്രൂപ്പിലാരുന്നു അത്രേയുള്ളൂ. അവനാണെന്നെ വലിച്ചു സ്വിമ്മിംഗ് ക്ലബ്ബിൽ ചേർത്തത്. ഒപ്പം ഒരു ജിമ്മില് അത്യാവശ്യം ലൈറ്റ് ട്രെയിനിങ്ങും. പൊക്കം കുത്തനെ കൂടി. മീശ ചെറുതായി കിളിർത്തു… പിന്നെയതുവരെ ക്ലാസിലെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ മുഖത്തുപോലും നോക്കാത്ത ഞാൻ അവരുടെ മുളച്ചുവരുന്നതും, കൊഴുത്തു തള്ളിയതും, നടക്കുമ്പോ ചെറുതായി തുളുമ്പുന്നതും….എന്നുവേണ്ട എല്ലാത്തരം മുലകളിലും നോക്കിത്തുടങ്ങി.

ആഹ്… അപ്പുറത്തുനിന്നുമൊരു നിശ്വാസമുയർന്നു… അതൊക്കെയൊരു കാലം… അല്ലേടാ! ചെല ആൺകുട്ട്യോളടെ നോട്ടം കാണുമ്പോ തുണികിഴിഞ്ഞു പോവുന്നപോലെയായിരുന്നു! അന്ന് കൊറച്ചൊക്കെ അസ്വസ്ഥത തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലും അതിന്റേം മേലെയൊരു.. എന്താ പറയാ…. സുഖണ്ടായിരുന്നു… പിന്നെ കാണാൻ നന്ന് എന്നു തോന്നുമ്പഴല്ലേ അവര് നോക്കണത്!

ഹഹഹ… മീനാമ്മ കൊള്ളാല്ലോ….

ന്താടാ! ഞാനൊരു പെണ്ണല്ലേ! യന്ത്രോന്നുമല്ല! ഇത്തിരി ചൊടിച്ചുകൊണ്ട്.

ശബ്ദം കേട്ടിട്ട് വെറും പെണ്ണല്ല… സുന്ദരിയായ പെണ്ണാണ്…. ഞാനിത്തിരി മധുരം പുരട്ടി.

അയ്യട! നിയ്യ് കഥ പറഞ്ഞാ മതി. ഭാരിച്ച കാര്യോന്നും ഇപ്പഴാലോചിക്കണ്ട…ട്ടോടാ മാഷേ!

ശരി…. വല്ലപ്പോഴും പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയാത്തപ്പോ വാണമടിയും തുടങ്ങി… നല്ല നല്ല തുണ്ടുകൾ ജോസഫിന്റെ മൊബൈലിൽ കണ്ടു തുടങ്ങി..

ഹഹഹ… നിക്കറിയാരുന്നൂ… നിന്നെക്കൊണ്ട് ബ്രഹ്മചാരിയൊന്നും ആവാൻ പറ്റില്ലാന്ന്… ആ കൊതിപ്പിക്കുന്ന ചിരി വീണ്ടും…

അടുത്ത പ്രാവശ്യം നാട്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ പൊക്കം പിന്നെയും കൂടിയിരുന്നു. രമണിച്ചേച്ചി കൂടുതലടുത്തു പെരുമാറി. എന്നാലും ഇപ്രാവശ്യം ഞാൻ മിക്കപ്പോഴും വീടിനു വെളിയിലായിരുന്നു. വായനശാലയിൽ പിള്ളസാറിന്റെ സഹായിയായി. കാറ്റലോഗിംഗ്, പഴയ പുസ്തകങ്ങളുടെ ബൈന്റിംഗ്… പിന്നൊരു കാര്യം കൂടി. ഓഫീസിലെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ പണി ചെയ്തു പഠിച്ചു.