ഹലോ [ഋഷി] 450

നേരെയാക്കി നടന്നകലുന്നു. ആ വണ്ണം കുറഞ്ഞ ഇടുപ്പിൽ നിന്നും തള്ളിനിന്ന അസാധാരണ വലിപ്പമുള്ള വിടർന്നു കൊഴുത്ത ആനച്ചന്തികളുടെ ഇളകിമറിയുന്ന ചലനങ്ങളും ഇറുകിയ ക്രീം കളറുള്ള കമീസിന്റെ തുണി അഗാധമായ ആ ചന്തിയിടുക്കിൽ വലിഞ്ഞു കയറിയിരുന്നതും ഭാഭി കൈ പിന്നിൽ കൊണ്ടു വന്ന് ആ തുണി വലിച്ചിറക്കുന്നതും.. രുചിയുള്ള ചായ കുടിക്കുന്നതിന്റെ കൂടെ ഇടം കണ്ണിട്ടു ഞാൻ ആ കൊതിപ്പിക്കുന്ന കാഴ്ച നോക്കിയിരുന്നു പോയി.

ടൈംസിൽ റൂക്കി റിപ്പോർട്ടറായി ചേർന്നപ്പോൾ മൂന്നാലിടങ്ങളിൽ ആദ്യത്തെ വർഷം ട്രെയിനിങ്ങിന്റെ ഭാഗമായി പോസ്റ്റു ചെയ്തിരുന്നു. അവസാന പാദമാണ് ഹൈദ്രബാദിൽ മൂന്നുമാസം. ബാച്ചിലുണ്ടായിലുന്ന അബ്ബാസിന്റെ മുതിർന്ന കസിനാണ് സോഫിയ ഭാഭി. അവരുടെ വീടിന്റെ രണ്ടാമത്തെ നിലയിലാണ് എന്റെ താവളം. മുഴുത്ത മുലകളും കനത്ത ചന്തികളും തടിച്ച തുടകളുമുള്ള മുപ്പത്തഞ്ചു മതിക്കുന്ന സുന്ദരി. സംഭാഷണം ഹിന്ദിയിലാണെന്നു മാത്രം. കെട്ടിയവൻ അഹമ്മദിന് ബിസിനസ്സാണ്. വൈസാഗും, വിജയവാഡയും, ബാംഗ്ലൂരും, ചെന്നൈയുമെല്ലാം ടൂറിലാവും, മിക്കവാറും. രണ്ടു പിള്ളേരുണ്ട്. മുജീബ്, ഫൈസൽ. മുജീബ് വാറങ്കലിൽ എഞ്ചിനീയറിംഗിന് അക്കൊല്ലം ചേർന്നു. ഹോസ്റ്റലിലാണ്. ഫൈസലൊരു പിരുപിരുപ്പൻ ടൈപ്പാണ്. വളരെ താമസിച്ചുണ്ടായ രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി. ഭാഭീടെ പെറ്റാണ്. എന്തോ എന്നെ ചെക്കനിഷ്ടമായി. വല്ലപ്പോഴും സമയം കിട്ടുമ്പോൾ അവരുടെ ടെറസ്സിൽ പട്ടം പറപ്പിക്കാനും, അടുത്തുള്ള ചെറിയ മൈതാനത്ത് ക്രിക്കറ്റു കളിക്കാനും കൂടുന്നകൊണ്ടാണ്.

മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഒരുച്ചയോടെ ഇറങ്ങിയാൽ സീനിയർ റിപ്പോർട്ടർ പ്രസാദിന്റെ കൂടെ കറങ്ങലാണ്. പുള്ളിയ്ക്ക് ഓഫീസിലിരുന്നൊള്ള പത്രപ്രവർത്തനം തീരെ പഥ്യമല്ല. രാഷ്ട്രീയപ്പാർട്ടി ഓഫീസുകൾ, ആശുപത്രികൾ, പോലീസ് സ്റ്റേഷനുകൾ, ചേരികൾ എന്നുവേണ്ട സകലമാന സ്ഥലങ്ങളിലും പുള്ളി വാർത്ത തേടിയലയും. പുള്ളിയുടെ എത്രയോ വാർത്തകൾ പിന്നെ ന്യൂസ് ഏജൻസികളും, ബീബീസിയുമൊക്കെ പിക്കപ്പു ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ രാത്രിയിൽ വളരെ വൈകുന്നതു വരെ പത്രമോഫീസിൽ. റിപ്പോർട്ടെഴുത്ത്. വീട്ടിൽ വന്നുകേറുമ്പോ അവശനായിക്കാണും. ഭാഭി മോളിൽ പുലാവോ, ചപ്പാത്തിയും പരിപ്പുകറിയുമോ എന്തേലും കൊണ്ടു വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും. അതു വിഴുങ്ങും. എണീക്കുന്നത് വൈകിയാണ്. ഭാഭീടെ ചായയും ആ രൂപവുമാസ്വദിക്കും. നനുത്ത സ്വരമായിരുന്നു. ഭക്ഷണം നന്നായോ, നന്നായുറങ്ങിയോ…അങ്ങനെയെന്തെങ്കിലും ചോദിക്കും. എന്നാലും മൂന്നാലു ദിവസത്തിനകം ആ കണ്ണുകളിൽ… ആ സ്വരത്തിൽ… എന്തോ സങ്കടം… വിഷാദത്തിന്റെ വക്കത്തു നിൽക്കുന്ന എന്തോ… ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. വർഷങ്ങളോളം അനുഭവിച്ച തിരസ്കാരം അത്രയെങ്കിലും സെൻസിറ്റിവിറ്റി തന്നിരുന്നു.

പത്തുദിവസം അടിമപ്പണി കഴിഞ്ഞ് ഒരു തിങ്കളാഴ്ച പ്രസാദ് ഗാരു കനിഞ്ഞൊരൊഴിവു തന്നു. പതിവില്ലാതെ തലേന്ന് രാത്രി പ്രസ്ക്ലബ്ബിൽ കൊണ്ടുപോയി അണ്ടികൾ വരെ തണുപ്പിക്കുന്ന ചിൽഡ് ബിയറും സൽക്കരിച്ചു. നല്ല മൂഡിൽ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ എന്റെ മുറിയിൽ പ്ലേറ്റുകൾ വെച്ചിട്ടു തിരിയുന്ന ഭാഭി. എന്നെക്കണ്ടപ്പോൾ ആ മുഖത്ത് ആശ്ചര്യം.

ക്യാ ബാത്ത് ഹേ! മാഷാള്ളാ! നീ ഇന്നു നേരത്തെയാണല്ലോ! നല്ല മട്ടൺ ബിരിയാണിയാണിന്ന്. മുജീബിന്റെ പിറന്നാളാണ്. അവനില്ലെങ്കിലും… ആ മുഖത്ത് ഇത്തിരി സങ്കടം നിഴലിച്ചു. സാരമില്ല. അഹമ്മദുണ്ട്. ഞങ്ങൾ കഴിച്ചു. ചൂടു പോവുന്നതിനു മുന്നേ കഴിക്കണം..

ശരി ഭാഭീ! ഞാനകന്നു നിന്നു. മൂന്നു ബിയറാണകത്ത്.