ഹിമകണം [Kannan] 396

പറഞ്ഞിട്ട് അരുൺ കിതച്ചു…
” വല്ലോം ഉണ്ടേൽ തെളിച്ചു പറ മൈരേ”
റഫീഖ് ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു
“ സെക്കന്റ് ഇയർ ഡിഗ്രിക്ക് ഒരാറ്റം ചരക്ക് വന്നിട്ടുണ്ട്…ന്യൂ അഡ്മിഷനാ രുദ്ര എന്നങ്ങണ്ടാ
പേര്…നമ്മൾ കഥകളിലൊക്കെ വായിച്ചിട്ടില്ലേ യക്ഷിയെപ്പറ്റി അതുപോലൊരണ്ണം…ഏതോ
പണച്ചാക്കിന്റെ മോളാ… കോളേജിലുള്ള സകലവന്മാരും അവളെക്കണ്ട് തുറന്ന വാ ഇതുവരെ
അടച്ചിട്ടില്ല”
“പോടാ ചുമ്മാ തള്ളാതെ”
വിഷ്ണു വിശ്വാസം വരാതെ അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി
“അതെ അളിയന്മാരെ ഞാനും ഓരു നോട്ടമേ കണ്ടുള്ളു ചരക്കെന്നു പറഞ്ഞാൽ ഇതാണാളിയാ
ഇവിടെ ഉള്ളവളുമാരൊന്നും അവളുടെ ഏഴയലത്തു എത്തില്ല”
“ആണോ എന്നാ നമ്മൊക്കൊന്നു പോയി നോക്കിയാലോ”
ബാലു എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു
“വേണോ”വിഷ്ണു ചോദിച്ചു
“ഇനി അവൾ അമ്മുവിന്റെ ക്ലാസ്സിലാണെങ്കിലോ”
“ആണെങ്കിലെന്താ അത് ഉപകാരമായില്ലേ നമ്മൾ അമ്മുവിനെ കാണാൻ ചെന്നെന്ന് പറയാം…അല്ലെങ്കിലും പെങ്ങളുടെ പഠനനിലവാരം അന്വേഷിക്കേണ്ടത് ആങ്ങളമാരുടെ കടമയല്ലേ…നീ വാ”
അരുൺ പറഞ്ഞിട്ട് വിഷ്ണുവിന്റെകൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു
“വാടാ എന്തായാലും ഇവൻ ഇത്രേം പറഞ്ഞതല്ലേ നമുക്ക് അവളെക്കണ്ട് ഒരു മാർക്കിടാം”
ബാലു പറഞ്ഞു. നാലുപേരും മുന്നോട്ട് നടന്നു
പെട്ടെന്ന് അവരുടെ മുന്നിലേക്ക് നാലഞ്ചുപേർ കയറി നിന്നു
“എങ്ങോട്ടാ നാലുപേരുംകൂടി”
msc ക്ക് പഠിക്കുന്ന വിശാഖും കൂട്ടുകാരുമായിരുന്നു അത് കൂട്ടത്തിൽ സൂരജിന്റെ കൈയിൽ ഒരു
പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്
“ നിന്റെ അമ്മായിയമ്മയുടെ ഇരുപത്തെട്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞുകേട്ടു…സത്യമാണെങ്കിൽ ഒരു
പൊന്നരഞ്ഞാണം കെട്ടാമെന്ന് വിചാരിച്ചു”
അരുൺ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു …
“നിലത്തു നിക്കടാ…നിന്റെ പെങ്ങളോട് മിണ്ടിയെന്നും പറഞ്ഞു നീയും ഇവന്മാരും കൂടി ഇവന്റെ കൈ
തല്ലിയൊടിച്ചല്ലേ…അതിനൊള്ള പണി ഞാൻ ഉടനെ തരുന്നുണ്ട്…അധികം വൈകില്ല…”
വിഷ്ണുവിനോടായി വിശാഖ് പറഞ്ഞു. വിഷ്ണു അവന്റെ മുഖത്തു തറപ്പിച്ചു നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു
“മോനെ നിന്റപ്പന് ഇഷ്ടംപോലെ പണം കാണും അതിന്റെ നെഗളിപ്പ് നീ കാണിച്ചോ പക്ഷേ എന്റെ
പെങ്ങളുടെ കയ്യിൽ കയറിപ്പിടിച്ച ഇവനെ ഇത്രയേ ചെയ്യാൻ പറ്റിയുള്ളൂ എന്നോർത്തു വിഷമിച്ചു