ഹിമകണം 2 [Kannan] 422

ശില്പ എഴുന്നേറ്റ് അവനെനോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പതിയെ താഴേക്ക് വന്നു, അവൾ അവന്റെ അണ്ടെർവെയർ പതിയെ താഴേക്കു വലിച്ചു… വിശാഖ് തന്റെ എടുപ്പുയർത്തി അവളെ സഹായിച്ചു, അവന്റെ കുണ്ണ ശില്പ പതിയെ തഴുകി, പിന്നീട് അവൾ അതിനെ ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ചു നാക്കുകൊണ്ട് അതിന്റെ ഒറ്റക്കണ്ണിൽ നാക്കുകൊണ്ട് ഒന്ന് തൊട്ടു,
“വിശാഖ് ഒന്ന് ഞെട്ടിത്തരിച്ചു , പിന്നീട് അവൾ അതിനെ വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി ചപ്പി വലിച്ചു, വിശാഖ് അവളുടെ മുടിയിൽ കൂട്ടിപിടിച്ചൊന്ന് വലിച്ചു, ശില്പ പിന്നീട് ഒരഭ്യാസിയെപോലെ അവന്റെ കുണ്ണ ഊമ്പി, കുറച്ചുനേരം ഊമ്പിയിട്ട് അവൾ ഉയർന്ന് അവന്റെ കുണ്ണയുടെ മുകളിൽ കാലുവിരിച്ചു കുണ്ണയെ അവൾക്കുള്ളിലാക്കി പതിയെ അടിച്ചുതുടങ്ങി, ശില്പയിൽ നിന്നും സിൽക്കര ശബ്ദങ്ങൾ പുറത്തുവന്നു, വിശാഖ് സുഖാനുഭൂതിയിലേക്ക് ആണ്ടുപോയി
മുറിയാകെ അവരുടെ സീൽക്കാരങ്ങളും, പ്ലക്…പ്ലക് എന്ന ശബ്ദവും മുഴങ്ങി, പിന്നീട് ശില്പ ആ കട്ടിലിലേക്ക് മലർന്നു കിടന്നു, വിശാഖ് തന്റെ കുണ്ണ അവളുടെ പൂറിൽ ആകമാനം ഒന്നുരച്ചു
“സ്സ്…ഹോ” ശില്പ സുഖം കൊണ്ട് പുളഞ്ഞു, വിശാഖ് പതിയെ തന്റെ കുണ്ണ ആ പൂറ്റിലേക്ക് കയറ്റിയിട്ട് പതിയെ അടിച്ചു തുടങ്ങി, അവളുടെ രണ്ടുവശവും കൈകൾകുത്തി അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അവനെ ശില്പ വലിച്ചു തന്റെ ദേഹത്തേക്കിട്ടു, ശില്പ അവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി, വിശാഖ് ആഞ്ഞടിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
“ഹായ്…ങും…സ്പീഡി…ന്…ങും…അടിക്ക്”
ശില്പ സുഖംകൊണ്ട് പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു,
“ങും…ഹാ…എനിക്കാവാൻ…പോണൂ…”ശില്പ അലറികൊണ്ട് വിശാഖിനെ ചുറ്റിപിടിച്ചു…
“ആഹ്… ഹോ…” എന്നൊരലർച്ചയോടെ അവൾക്ക് രതിമൂർച്ഛ സംഭവിച്ചു, വിശാഖ് രണ്ടടിയുംകൂടെ കഴിഞ്ഞു പറഞ്ഞു
“എടി… എനിക്കും വന്നു……” മൃഗീയമായ രതിമൂർച്ഛയോടെ അവനിൽ തിളച്ചുതൂകിയ പാൽ അവൾക്കുള്ളിൽ നിക്ഷേപിച്ചു.
കുറച്ചുനേരം അവർ കിതപ്പോടെ അങ്ങനെ കിടന്നു, വിശാഖ് പതിയേ അവളിൽ നിന്നും അടർന്നു ബാത്റൂമിലേക്ക് പോയി കുളിച്ചു വന്നോപ്പോഴും ശില്പ ചെറിയ ഒരു മയക്കത്തിലായിരുന്നു, വിശാഖ് അവളുടെ അടുത്ത് ബെഡിൽ ഇരുന്നു ഒരു സിഗെരെറ്റ് കത്തിച്ചു അവളെ വിളിച്ചുണർത്തി ബാത്റൂമിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു…അവൾ കുളിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്കും വിശാഖ് ബെഡിൽ ചാരികിടന്നു എന്തോ ആലോചിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ശില്പ കണ്ണാടിക്ക്മുന്നിൽ വന്നു ടവൽ കൊണ്ട് തലമുടി തുടച്ചിട്ട് അവനടുത്തു വന്നു തന്റെ ഗൗൺ എടുത്തണിഞ്ഞു,
“എന്താ ഇത്രവലിയ ആലോചന?”
ശില്പ അവനോട് ചോദിച്ചു
“അവൾ… ആ കൃഷ്ണ അവൾ എന്നെ കൊതിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറച്ചായി… എങ്ങനെയും അവളെ എനിക്ക് ഇതുപോലെ ഒന്നനുഭവിക്കണം അതിനുള്ള വഴി ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.”
അത് കേട്ട് ശില്പയുടെ മുഖമൊന്നു മങ്ങി, പിന്നെ പ്രസന്നത വരുത്തിയിട്ട് പറഞ്ഞു…
“എന്തായാലും കൊള്ളാം നമ്മുടെ കല്യാണം കഴിയുംവരെ എന്ത് പോക്രിത്തരം വേണേലും ചെയ്തോ… അതുകഴിഞ്ഞാൽ എന്നോടൊപ്പം മാത്രമേ ജീവിക്കാൻ പാടുള്ളു… അത് വിശാഖേട്ടൻ എനിക്ക് തന്നിട്ടുള്ള വാക്കാണ്… മറന്നുപോകരുത്?”
ശില്പ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതത്രെ ഉള്ളു… നീ കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളു എനിക്കാരും”